استفردشر

اِستَفِردشِر \ [e]stafe(o)rd-šer\ ، استانی تاریخی در مرکز انگلستان. این استان در حدود 624‘2 کم‍2 مساحت دارد و دارای 8 شهرستان به نامهای کَنِک‌چِیس، لیچفیلد، استفردشر جنوبی، استفردشر مـورلَندز، استفردشـر شرقـی، نیـوکاسل ـ آندِر ـ لایم، استفرد و تَموِرث است. مورلندز ناحیه‌ای مرتفع در شمال این استان است که دره‌هایی با شیب تند، بریدگیهایی در آن ایجاد کرده‌اند. سطح این ناحیه عمدتاً ناهموار است. ترِنت رودخانۀ اصلی این استان، و سومین رود طولانی انگلستان است. 
آثاری از آبادیهای دوران نوسنگی و عصر مفرغ در شمال استفردشر برجا مانده است. رومیان از میان جنگلهایی که این استان تاریخی را پوشانیده بود، جاده‌هایی ساختند. استفردشر از سدۀ 7 تا 9م مرکز پادشاهی اَنگلوساکسِنهایِ مِرشیا به‌شمار می‌رفت. طی سده‌های 10 و 11م، این استان صحنۀ جنگهای بسیاری، از جمله شورش علیه ویلیام فاتح بود. در دوران اصلاح دینی، استفردشر دژی محکم برای محافظت از کاتولیکها به‌شمار می‌رفت. 
بیشتر زمینهای بخش مرکزی استفردشر مرتع است. در بخشی از بلَک کاونتری در جنوب استان، ذخایر مهم آهن و زغال‌سنگ وجود دارد. ذخایر زغال‌سنگ دادلی و پاتِریز چندصد معدن دارد که مقادیر فراوانی سنگ آهن نیز از آن به‌دست می‌آید. در کرانه‌های رود داو، در شمال استان، سنگ مرمر رنگین، رُخام، سنگ آسیا و گچ یافت می‌شود. خاک رسی که در کارگاههای سفال‌سازی وِجوود و اسپود به‌کار می‌رود، از ناحیۀ پاتریز (مرکز سفال‌سازی انگلستان) واقع در شمال استفردشر به‌دست می‌آید؛ از این رو، در آنجا چندین کارگاه چینی و سفال‌سازی وجود دارد. افزون بر کارخانه‌های ذوب آهن و فولاد، در استفردشر واحدهای نساجی و صنایع شیمیایی نیز دایر است. 
استفردشر ناحیه‌ای کشاورزی و به‌ویژه دامداری است. از محصولات زراعی این استان علوفه، گندم، سیب‌زمینی، چغندر و سبزیجات را می‌توان نام برد. از مکانهای دیدنی آن به کلیسای جامع لیچفیلد و ویرانه‌های دژهای تاتبِری و چارتلی می‌توان اشاره کرد. مهم‌ترین شهرهای این استان عبـارت‌اند از استـوک ـ آن ـ ترِنت، وولوِرهَمپتِن، وُلسِل و اِسمِذیک. 
جمع‍‌ (برآورد 2005م): ح 000‘055‘1 تن. 

مآخذ

EA, 1963, 2006; EB, 2010; ME, 2008.
بخش جغرافیا