ارومیه، موزه

اُرومیّه، موزه [mūze-ye orūmiyye(a)]، یکی از موزه‌های بزرگ و مهم کشور. بنای آن در 1346ش/ 1967م در زمینی به وسعت 000‘ 3 م‍ـ 2، بـا زیـر بنـایی به مساحت 200 مـ 2 احداث گردید، و به سبب موقعیت خاص منطقه از جهت غنای آثار فرهنگی و هنری، در سالهای بعد واحدهای ساختمانی دیگری بر آن افزوده گشت. 
موزۀ ارومیه دارای بخشهای مختلفی‌است، شاملِ سالن اصلی، سالن نمایشگاه عکس و اشیاء فرهنگی و تاریخی مکشوفه، آزمایشگاه حفاظت و مرمت اشیاء، کتابخانه و مرکز اسناد، بخش پژوهشهای مردم‌شناسی و باستان‌شناسی و حفظ و احیاء، مخزن نگهداری اموال فرهنگی و تاریخی، بخش اداری و نگهبانی، کلاسهای آموزشی هنرهای سنتی.
اشیاء به نمایش گذاشته شده در سالن اصلی مربوط به ادوار مختلف پیش از تاریخ، دورۀ تاریخی لرستان، دورۀ اسلامی، سکه‌ها، هنرهای تزیینی و ملی و مردم‌شناسی است. بخش مردم‌شناسی شامل وسایل و پوشاک اقوام بومی منطقه است، در بخش هنرهای تزیینی و ملی خط نوشته‌ها، تابلوها، نقاشیها، قلمدانها و انواع پارچه‌های زری و منبت‌کاریهایی از سده 13 و 14ق/ 19-20م در معرض دید قرار دارد، و بخش سکه‌ها مسکوکاتی از دوره‌های قبل و بعد از اسلام از هخامنشیان تا زندیه را دارا ست. با توجه به آثار موجود در موزۀ ارومیه، این موزه را باید از موزه‌های تاریخی، هنری و مردم‌شناسی به شمار آورد ( اسناد...، بش‍ ؛ صارمی 20؛ بنیاد...، 1/ 148-149؛ راهنمای موزه‌های ایران، 22؛ «موزه‌های دنیا»، 209).

مآخذ

اسناد و مدارک موجود در موزۀ ارومیه، سازمان میراث فرهنگی کشور، ارومیه؛ بنیاد و گسترش موزه در ایران، تهران، 1355ش؛ راهنمای موزه‌های ایران، تهران، 1363ش؛ صارمی، کتایون و دیگران، موزه‌های ایران، تهران، 1372ش؛ نیز:

Museums of the World, ed. Bettina Bartz, München, 1997.

مریم همایونی افشار