باهلی
مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی
سه شنبه 20 خرداد 1399
https://cgie.org.ir/fa/article/228251/باهلی
شنبه 15 اردیبهشت 1403
چاپ شده
11
باهِلی، ابونصر احمد بن حاتم (د 231ق/ 846م)، ادیب، نحوی، لغتشناس و راوی اشعار عرب. به گفتۀ ابن ندیم، باهلی در 70 و چند سالگی درگذشته است (ص 61)، پس میتوان پنداشت که میان سالهای 157تا 160ق دیده به جهان گشوده بوده است (نیز نک: قفطی، 1/ 36). او در بصره رشد و نمو کرد و نسبت بصری (نک: میمنی، 543) را نیز از همینجا کسب کرد. باهلی نزد اصمعی (د 216ق/ 831م) دانش آموخت و بعدها به روایت آثار او پرداخت (طبری، 9/ 145؛ خطیب، 4/ 114). علاقه و دلبستگی باهلی به اسمعی تا بدانجا بود که به غلام اصمعی (زبیدی، 197) شهرت یافت. او را در شمار راویان موثق نهادهاند (ذهبی، 35) و اصمعی خود نیز به وثوق و عدالتش گواهی داده است (زبیدی، 198). گویا این اعتماد متقابل، به سبب نسبت خویشاوندی نزدیک میان آن دو بوده است (یاقوت، 1/ 405؛ سیوطی، بغیة...، 1/ 301: شاید خواهرزادۀ اصمعی بوده است). افزون بر آن باهلی، لغت و ادب عربی را از ابوعبیده (د ح 210ق/ 825م)، ابوزید انصاری (د 215ق) و ابوعمرو شیبانی (د 210ق) نیز روایت کرده بود (همو، المزهر...، 2/ 408، 411).باهلی بعدها در بغداد آموختههای خود را کمال بخشید و بر دقایق صرفی و نحوی تسلط یافت (نک: یاقوت، همانجا؛ ابن تغری بردی، 2/ 259). با اینهمه، دانش او ظاهراً از این حد فراتر نرفت و به پهنۀ دیگر علوم نرسید. باهلی همچون استادان خود از آراء مکتب بصره پیروی می کرد (EI2 ). او با مشاهیر علم و ادب دوستی و مجالست و مباحثه داشت (نک: زجاجی، 116، 282). ابراهیم حربی، ابن سکیت و ابوالعباس ثعلب در محضر او دانش آموختند و از وی روایت کردند (خطیب، همانجا؛ قفطی، 1/ 36-37). باهلی در حدود سال 220/ 835م به دعوت خصیب بن سالم (خصیب بن اسلم) به اصفهان سفر کرد و آثار اصمعی و گزیدههایی از اشعار جاهلی و اسلامی را در آنجا بازخواند، وی پس از چند ماه عازم حج شد و آنگاه به بصره بازگشت (یاقوت، 1/ 406-407؛ سیوطی، بغیة، همانجا).
بیشتر آثار و رسالههایی که وی همچون پیشینیان خود در زمینۀ علم لغت نگاشته بود، اینک از میان رفته است و تنها گزیدههایی از آن در تألیفات ادبای متأخر یافت میشود. آثار شناخته شدۀ وی اینهاست» 1. الابل (بغدادی، 1/ 261). 2. ابیات المعانی (ابن ندیم، همانجا)، که ابوتمام در نگارش حماسۀ خود و ابوالفرج اصفهانی در الاغانی از آن روایت کردهاند. ابوعلی قالی این اثر را با خود به اندلس برد و از آن با عنوان کتاب معانی الشعر یاد کرد (ابن خیر، 398؛ GAS, II/ 59, 67). 3. الاجناس (در 2ج)، که در اندلس مشهور بود. باهلی این اثر را بر مبنای کتابی به همین نام از اصمعی، و با اضافاتی از ابوزید انصاری نوشته، و جوهری در صحاح اللغه به آن استناد جسته است (ابنخیر، 381، 398؛ GAS, VIII/ 88). 4. اشتقاق الاسماء. این اثر در کتابخانۀ اسعد افندی در استانبول (شم 2357) یافت میشود (دفتر...، 137). 5. الالفاظ، که از منابع احمد بن یوسف فهری (د 691ق/ 1292م) در تألیف کتاب تحفة المجد الصریح فی شرح کتاب الفصیح بوده است (نک: میمنی، همانجا). 6. الجراد. 7. الخیل (یاقوت، 1/ 406). 8. الزرع و النخل (ابن ندیم، همانجا). 9. السلاح، که بیرونی در الجماهر و ازهری در تهذیب، گزیدهها و روایاتی از آن نقل کردهاند. به گفتۀ برخی از محققان این کتاب در اصل از آن اصمعی بوده که باهلی آن را تصحیح، یا روایت کرده است (GAS, VIII/ 89). 10. الشجر و النبات. این اثر که منبع مورد استناد ابوحنیفۀ دینوری در تألیف کتاب النبات بود، تا سدۀ 7ق/ 13م در حلب یافت میشد (قفطی، 1/ 36؛ GAS، همانجا). 11. شرح دیوان ذیالرمه، که میان سالهای 1392-1394ق/ 1972-1974م در 3مجلد در دمشق به چاپ رسید. 12. الطیر (بغدادی، 1/ 312). 13. اللبأ و اللبن، که در سدۀ 7ق/ 13م در حلب موجود بود (GAS، همانجا). 14. ما یلحن فیه العامة (ابن ندیم، همانجا)، مشتمل بر الفاظ و تعابیر غلط عامیانه که محمد بن حسن زبیدی در لحن العوام خود (قاهره، 1964م) به آن استناد جسته است (GAS, VIII/ 88).
ابن تغری بردی، النجوم؛ ابن خیر، محمد، فهرسة، به کوشش ف. کودرا، بغداد، 1382ق/ 1963م؛ ابن ندیم، الفهرست؛ بغدادی، ایضاح؛ خطیب بغدادی، احمد، تاریخ بغداد، قاهره، 1349ق/ 1931م؛ دفتر کتبخانۀ اسعد افندی، استانبول، مطبعۀ محمود بیک؛ ذهبی، محمد، تاریخ الاسلام، حوادث سالهای 231-240ق، به کوشش عمر عبدالسلام تدمری، دارالکتاب العربی؛ زبیدی، محمد، طبقات النحویین و اللغویین، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، 1373ق/ 1954م؛ زجاجی، عبدالرحمان، مجالس العلماء، به کوشش عبدالسلام محمد هارون، کویت، 1962م؛ سیوطی، بغیةالوعاة، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، 1384ق؛ همو، المزهر، به کوشش محمد احمد جادالمولیٰ و دیگران، بیروت، 1406ق/ 1986م؛ طبری، تاریخ؛ قفطی، علی، انباءالرواة، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، 1950م؛ میمنی، عبدالعزیز، «السفر الاول من تحفة المجد الصریح... »، مجلة المجمع العلمی العربی، دمشق، 1960م، ج 35؛ یاقوت، ارشادالادیب، به کوشش مارگلیوث، قاهره، 1923م؛ نیز:
EI2 ; GAS.عزت ملاابراهیمی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید