ابوطاهر واسطی

اَبوطاهِرِ واسِطی، موفق‌الدین احمد بن محمد، معروف به ابن‌برخشی، پزشك بغدادی. او در روزگار چند خلیفه از المسترشد تا المستنجد عباسی می‌زیسته است (علوچی، 361). از زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست، فقط همین را می‌دانیم كه وفاتش پس از 560 ق / 1165 م واقع شده است.(نک‍ : ابن ابی اصیبعه، 1 / 257).
ابوطالب برحسب اتفاق و در جریان معالجۀ شخصی كه به بیماری استسقاء مبتلا بود، موفق به كشف خواص درمانی گیاه مازریون شد (همو، 1 / 256-257). ابن‌ابی اصیبعه (1 / 257) قطعاتی پراكنده از اشعار او را نقل كرده است. ظاهراً نوشته‌ای در زمینۀ پزشكی نداشته است، اما فیلسوف‌الدوله (1 / 127)، بدون ذكر مأخذ، كتابی در ادویۀ مركبه به او نسبت داده است.

مآخذ

ابن ابی اصیبعه، احمد بن قاسم، عیون الانباء، به كوشش آوگوست مولر، قاهره، 1299 ق / 1882 م؛ علوچی، عبدالحمید، تاریخ الطب العراقی، بغداد، 1387 ق / 1967 م؛ فیلسوف‌الدوله، عبدالحسین، مطرح الانظار، تبریز، 1334 ق.

شهناز رازپوش