اخبار

«در این مملکت اگر بخواهیم از خشم جاویدان برهیم باید تسلیم و رضا اختیار کنیم. آنگاه است که فارغ از پیشداوری‌های اروپایی‌ها می‌توانیم آزادانه اروپا را فراموش کرده و چیزهایی را که کاملا برای ما تازه است درک و هضم کنیم.» این نگرش جالب ویتا سکویل‌وست، جهانگرد انگلیسی و نویسنده کتاب «مسافر تهران» را که در نخستین سال‌های روزگار پهلوی اول به ایران آمده است، اگر در کنار توصیفی دیگر از زبان کنتس مادفون روزن، دیگر بانوی فرنگی درباره مردمان این سرزمین در همان دوره تاریخی بگذاریم، گونه‌ای دوگانگی مهم اما جالب پیش رویمان می‌آید.