اخبار

عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی معتقد است؛ بیشترین سرمایه شعر سعدی از ماده عشق است، آن چیزی که رنگ و جلا به شعر سعدی می‌دهد، عشقی است که اتفاق می‌افتد، عشقی که واقعی است اما نه آن عشقی که در شعر بعد از قرن نهم در «مکتب وقوع» پدید می‌آید، این عشق، آن نیست؛ عشقی پاک است، عشقی که روی به عالم قدس و پاکی دارد.

چهره ماندگار فرهنگ و ادب ایران‌زمین در مراسم بزرگداشت شیخ اجل، مصلح‌الدین با بیان اینکه مِهراز و معمار نخستین زبانِ شیوا، شورانگیز و شررخیز پارسی، فردوسی است و معمار دوم، سعدی تصریح کرد: اول اَردیبهشت از آن روی خجسته است که روز گرامیداشت شاعر حکیمی است که در پیوندی نغز و تنگ با سخن پارسی است.

عبدالمجید ارفعی، پیشکسوت تاریخ گفت: تا جایی که می‌دانم سعدی از ستارگان ادب فارسی به شمار می‌رود. بهترین هویتی که می‌توانیم به سعدی بدهیم، زبان فارسی است. فارسی زبان هویت ایرانی بودن است.

مدیر مرکز سعدی‌شناسی در نشست علمی یادروز سعدی بیان کرد: فردوسی و سعدی دو روی سکه هویت ایرانی هستند.

سعدی در آثار خود، رویکردهای جامعه‌شناختی داشت و به ابعاد اجتماعی نیز بسیار توجه می‌کرد. او می‌دانست تا زمانی که نهادهای اجتماعی جامعه درست نشود، چیزی درست نمی‌شود.

رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با تاکید بر آنکه رمز ماندگاری سعدی و دیگر مفاخر ادبی، در ارتباط آنها با منبع وحیانی است تصریح کرد: تمام حکیمان و ادیبان ما نظیر سعدی و حافظ، شاگردان مکتب قرآن بوده‌اند.

اول اردیبهشت بزرگداشت شاعری است که با حکمت انسان‌‏دوستی بین دوپاره‌‏ی جهان پیشامغول و پسامغول پل زد

یک استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: سعدی با تبحر در قالب‌های گوناگون شعری، چهره‌ای یگانه در تاریخ ادبیات فارسی است و آثارش از جنبه‌های مختلف ادبی، کم‌نظیر و گاه بی‌نظیر به‌شمار می‌روند.

سعدی یگانه سخنور ادب فارسی با اشعار نغز و اندیشه‌های ژرف خود، نه تنها بر تارک ادبیات ایران بلکه بر گستره فرهنگ جهانی نیز درخشیده است. از تاکید بر همزیستی انسانی در «بنی آدم» تا ظرافت‌های زبان در «گلستان»، آثار او همواره الهام‌بخش و راهگشا بوده است.

صدای سعدی در دل تاریخ، آوای همیشه‌ماندگار انسانیتعضو هیئت‌علمی بازنشسته دانشگاه آزاد می‌گوید: جذابیتی که در حکایت‌های سعدی هست، در بسیاری از داستان‌های امروزی ما نیست. او به‌گونه‌ای می‌نویسد که هم ساختار روایی محکمی دارد و هم خواننده را از نظر زبان، معنا و حس‌برانگیزی، درگیر می‌کند.