اخبار

تیشتر(ایزد باران) در هیأت اسب سفید زیبا برای پاک کردن زمین از زهر جانوران زیان‌بخش به دریای فراخکرد فرو می‌رود و در آنجا با دیو اَپوش(دیو خشکسالی) که به شکل اسب سیاهی است بی‌یال و بریده گوش و با دم سیاه و کوتاه و ظاهری ترسناک روبه‌رو می‌شود

بنا به روایات ایرانی کهن، در آغاز آفرینش، هنگامی که اهریمن بر آسمان و زمین تاخت، بوم و بر خشک و بی آب بود و نشانی از دریاها دیده نمی شد. آن گاه، تیشتر، فرشتۀ پرشکوه باران آور، ابر را به هنگام غروب در باختر زمین پدید آورد و آن را به نیروی باد در آسمان روان کرد و سی شبانه روز باران ببارانید. هر سرشک آن باران به بزرگی تشت آبی بود که برکشند و فروریزند. همۀ زمین را به بلندی بالای مرد آب بایستاد. پس بادها به جنبش درآمدند و همۀ آن آبها را به کرانه های زمین براندند و اقیانوس ها، که فراخکرت نام دارند، پدید آمدند.