واژه زهد در ادبیات عربی فراز و نشیب زیادی را پیموده و میتوان گفت قبل از اسلام نوعی زهد در میان برخی از شعرا یا خطبای جاهلی وجود داشته است. مهمترین آنان قسّ بن ساعدء ایادی-اکثم بن صفی و امیه ابن ابی الصلت می باشند.
ابو تمّام شاعر بزرگ عرب در کتاب عظیم خود «دیوان الحماسة» در جزء دوم باب مراثی قطعه شعری را به مردی از بنی اسد نسبت می دهد که مضمون آن شایان توجه و عنایت است مضمون شعر اینست که شاعر بر گور دو تن از دوستان و یاران خود می رود آنانرا می ستاید و به یاد آنان شراب می نوشد و سپس جامی شراب بر گور هر یک می افشاند و پیوسته بر این شیوه و آیین رفتار می کند من اکنون این قطعه شعر را عیناً نقل کرده سپس به ترجمۀ آن می پردازم....
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید