اخبار

فیرحی را می‌توان سرآمد محصول پیوند حوزه و دانشگاه دانست. فردی که هم مورد تأیید علما نه به معنای سیاسی بلکه علمای حوزوی و هم علمای دانشگاهی بود و همین توافق، نکته مهمی درباره اوست؛ «یک مجتهد و دانشمند علم سیاست که فقدانش به‌شدت در جامعه روشنفکری و دانشگاهی ما حس خواهد شد.

کرونا یک چهره دیگر را هم با خود برد؛ داوود فیرحی، استاد دانشگاه تهران. خبر بستری شدن او در بخش آی سی یو بیمارستان لاله و وخامت حالش هفته گذشته منتشر شد، اما نهایتاً دیروز ویروس کرونا کار خودش را کرد. به گفته پزشک معالج فیرحی، این استاد دانشگاه در بدو مراجعه درگیری ریوی بیش از ۸۰ درصد داشت. این خبر بلافاصله بازتاب وسیعی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی داشته و بسیاری از اتفاق رخ داده ابراز تأسف و ناراحتی کردند.

بدون تعارف، برای من، كسی استاد مطهری نمی‌شود، و این نیست مگر به حیث قدرت تفكر، حس نقادی و حق‌گویی و آزادیخواهی‌اش و به ویژه اینكه در این میان، توانست این حس خود را با ایمانش جمع كند، یا بهتر است بگویم، حساب علم و استدلال را با حساب ایمان و عشق دینی‌اش، جدا كند.

در آغاز بحث باید فقدان و درگذشت دكتر فیرحی را به خانواده و به خودم و دیگر دوستان و شاگردانش از یك سو و به جامعه علمی ایران از سوی دیگر تسلیت عرض كنم. دكتر فیرحی یكی از فضلای بسیار ارزشمند دوره معاصر بودند كه هم خوب درس خوانده بود و هم اخلاق‌مدار بود. هر كدام از این موارد در جای خود قابل تحسین است و دكتر فیرحی از هر دو آنها بهره‌مند بود و تعهد علمی‌اش را نیز حفظ كرده بود.

باید اذعان كرد كه تحقیق و پژوهش در باب موضوعات تاریخی و اجتماعی و اندیشه‌های سیاسی در حوزه‌های مربوط به اسلام‌شناسی و ایران‌شناسی بر زمینه علوم نوین چون جامعه‌شناسی، در عین لزوم، بسیار دشوار است و هرچه پژوهشگر، بر منابع و مآخذ ادوار تاریخی و تحولات فكری و فرهنگی اسلام و ایران تسلط داشته باشد، حاصل كار او به هدف نزدیك‌تر است و می‌تواند برای درك تحولات كنونی و حتی آینده راهگشا و روشنگر باشد

من ابتدا دكتر داود فیرحی را با آثارش شناختم. برخی آثار دكتر فیرحی یك نقطه عطف تحقیقات آن عرصه‌ای محسوب می‌شود كه در آن قلم زده است. نخستین‌باری كه با آثار دكتر فیرحی عزیز كه خدا رحمتش كند آشنا شدم، در كتابفروشی دهخدای تبریز بود. آنجا در میان كتاب‌ها، به كتاب قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام برخوردم. این كتاب اولین اثر برجسته و اثرگذار مرحوم فیرحی بود.

درگذشت شادروان حجة الاسلام و المسلمین دکتر داود فیرحی استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی مایه تٲلم و اندوه اینجانب و همه دوستداران علم و معرفت گردید.این استاد برجسته دانشگاه و فقیه نواندیش حوزه از برجسته ترین نمادهای علمی کشور در زمینه پیوند دادن دانش مدرن با فقه و اندیشه سیاسی بود.بی تردید تکاپوهای علمی و فقهی و دیدگاههای تازه ایشان در این زمینه، برگ جدیدی را در تاریخ فقه و اندیشه سیاسی شیعی و اسلامی گشوده است.

ایرانشهری، روایتی جدید از میراث قدیم است که به رغم رگه هایی در پیشامشروطه بویژه ناشی از تحولات مشروطه خواهی و دولت ملی برآمده از آن در ایران معاصر است. آنگاه که دولت ملی (1285) در ایران تأسیس شد، رهبران مشروطه را بر آن داشت که به تعبیر میرزا حسن خان مشیرالدوله، «جایی» پیدا کنند که میخ چادر این ملیت را بر آن بکوبند بلکه از باد و توفان مصون بماند. برخی از این متفکران، این «جای مناسب» را در «ایران باستان» دیدند و در «احیای» آن کوشیدند.

حجت‌الاسلام و المسلمین داوود فیرحی در اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.