گفتگو

حالا دیگر یادگیری و آموزش موسیقی چند سالی است که در سبد فرهنگی خانواده‌های علاقه‌مند به هنر و بویژه موسیقی قرار گرفته است. این روزها کمتر خانواده‌ای را می‌بینیم که یک یا چند نفر از فرزندانشان در کلاس‌های موسیقی شرکت نداشته باشند؛ گویی حضور در چنین کلاس‌هایی در کنار آموزش‌هایی چون زبان انگلیسی، کلاس‌های ورزشی و... به یک ضرورت تبدیل شده است؛ اما آیا روش‌های امروز تدریس موسیقی بدرستی و طبق استاندارد انجام می‌گیرد؟ انتخاب آموزشگاه و روش‌های تدریس آن بر چه اساس و معیاری است؟

40 سال از مرگ دكتر علی شریعتی (١٣٥٦-١٣١٢) می‌گذرد، چهره‌ای كه به اذعان هم‌فكران و منتقدانش بدون تردید موثرترین و سرشناس‌ترین روشنفكر ایرانی در دهه‌های پیش از انقلاب در رابطه با رخدادهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ایران است و هیچ گزارش یا تحلیلی از ابعاد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی انقلاب ١٣٥٧ ایران نمی‌توان ارایه داد، مگر آنكه دست كم در فصلی كوتاه به نام او اشاره كرد

صطفی ملکیان، ‌زاده ۱۳۳۵ در شهرضا، فیلسوف و روشنفکر ایرانی است که بخش عمده پژوهش‌های او به حوزه اخلاق، فلسفه‌دین و روانشناسی مربوط می‌شود. نظریه «عقلانیت و معنویت» را می‌توان از مهم‌ترین و متأخرترین نظریات او برشمرد. در این گفت‌وگو «معنای زندگی» را با او به بحث‌ نشستیم. اما نظرات ملکیان در پاسخ به معنای زندگی شالوده‌ای بر مبنای «شور زندگی» دارد که از دیدگاه روانشناسی قابل تعریف است.

گاه برخی نقاط مشترک تاریخی بهانه‌ای برای نزدیکی بیشتر میان ملت‌ها می‌شود؛ اتفاقی که مصداق آن را می‌توان درباره مردم ایران و ایتالیا دید. مردمانی که بواسطه برخورداری از تمدنی کهن و از سویی تأثیرگذاری در برگ‌هایی از تاریخ جهان، علاقه‌مندی بیشتری برای تعامل و ارتباط با یکدیگر دارند. طبیعی است که در چنین شرایطی زمینه‌های بیشتری برای تبادلات فرهنگی بویژه در عرصه‌هایی مانند کتاب فراهم باشد.

مدیرعامل موسسه انتشارات امیرکبیر می‌گوید اعتماد مخاطبان و نخبگان فرهنگی کشور به این بنگاه بزرگ نشر از دست رفته و نیازمند بازسازی دوباره است.

مهدی گلشنی موسس دانشکده فلسفه علم گفت: مسئله میان رشتگی بسیار برکت زاست و افق ها را باز کرده است، چرا که دانشمندان حرف های یکدیگر را می شنوند و این افق فکر را گسترش می دهد.

زبان فارسی را سلیس صحبت می‌کند و البته در بیان آنچه آموخته صریح هم هست. از همان وقتی که گام به دانشگاه گذاشت، به سراغ مشرق زمین رفت. شاید ایتالیایی بودنش‌، کم مؤثر نبوده باشد. فارسی را آموخت و چنان که خود می‌گوید، در این راه ،چندان هم دچار سختی نبوده است. از بولونیا تا ناپل که در اولی لیسانس گرفت و در دومی دکتری، 574 کیلومتر فاصله است اما همین بُعد مسافت، او را با جهانی تازه آشنا ساخت؛ تاریخ صفویه.

آرش شفاعی می‌گوید رویکرد به شعر سپید به این دلیل نیست که از شعر کلاسیک و فخیم، شکست خورده‌ام. شاید دلیلش این باشد که رهایی و امکان برای تخیل در این قالب بیشتر است.

حسن محدثی، جامعه‌شناس ایرانی معتقد است ترجمه آثار برخی متفکران غربی در ایران مد شده چون ما مبتلا به بیماری گره‌گوری هستیم. ما فقط آثار غربی را مصرف می‌کنیم و وقتی دانشجوی ایرانی سخن می‌گوید سخنش معتبر نیست. چون ایرانی است! این بیماری گره‌گوری است!

«هر کسی صلاحیت صحبت درباره فردی چون کلانتری را ندارد». این را می‌گوید و انگار به فکر فرو می‌رود. شاید هم غبطه می‌خورد. غبطه بر این‌که چرا برخی نشناخته و نادانسته حرف‌هایی درباره زندگی هنری هنرمندان نام‌آشنای این سرزمین می‌زنند. در کنار این از رسانه‌ها هم انتقاد می‌کند. می‌گوید مقصر رسانه‌ها هستند که به دلیل شهرت برخی از افراد سراغ آنها می‌روند تا درباره کسانی اظهارنظر کنند که از اساس نمی‌شناسند.