گفتگو

شاید برای بیش از ۶۰۰ مقاله‌ام، تنها برای ۵۰ مقاله حق‌التألیف گرفته باشم، اما این برایم مهم نیست؛ مهم، اعتلای فرهنگ ایران است

شاید تعداد آثاری که از او روانه بازار کتاب شده خیلی زیاد نباشد اما همان تعداد اندک هم کافی بود تا نظر بسیاری از منتقدان ادبی و حتی مردمی که چندان اهل مطالعه نیستند را به خود جلب کند. محمد کشاورز، آن طور که خودش می‌گوید سال هاست که می‌نویسد اما براحتی دل به انتشار نوشته‌هایش نمی‌دهد. از همین رو فاصله زمانی قابل توجهی میان انتشار کتاب‌هایش دیده می‌شود. بواسطه حساسیت هم تنها آثاری را در اختیار علاقه مندان قرار داده که گمان می‌کرده استانداردهای فرمی و محتوایی بیشتر در آنها رعایت شده است.

تفاقا هیچ هم از تكنولوژی بد نمی‌گوید و بلكه معتقد است نپذیرفتن تغییرات نوین زندگی و غر زدن از آن نشانگر عقب ماندگی است. مردی كه واژه‌ها سراغش می‌آیند و شعر بر او فرود می‌آید. شمس لنگرودی شاعری است كه به خوبی تغییرات جهان را می‌بیند و می‌پذیرد. هرچند كه دیگر مانند گذشته خوش‌بین نیست و بر جبین این كشتی، نوری نمی‌بیند با این حال چیزی از شكوه و زیبایی زندگی در نظرش كم نشده.

منصور علیمرادی با کتاب «اشعار و ترانه‌های شفاهی مردمان حوزه هلیل‌رود» موفق به دریافت رتبه اول جایزه باستانی پاریزی در بخش فرهنگ شفاهی و ادب شفاهی شد که چند روز پیش از سوی دانشگاه آزد اسلامی در شهر کرمان برگزار شد. علیمرادی جدای از آثار پژوهشی منتشرشده در حوزه فرهنگ عامه، تاکنون چند کتاب شعر و داستان منتشر کرده است که از آن جمله باید به رمان تحسین‌شده «تاریک ماه» و مجموعه داستان‌های «نام دیگرش باد است، سینیور» و «زیبای هلیل» اشاره کرد.

در بخش نخست این گفتگو بیشتر بر جنبه‌های فیزیولوژیك مغز و تأثیرش در رفتار صحبت شد. در بخش دوم ضمن بررسی دیدگاه پروفسور آنتونیو داماسیو، نظرگاه فلسفی نیز مورد توجه قرار می‌گیرد.

سروش دباغ، یکی از پژوهشگران حوزه فلسفه و عرفان است که از اعضای سابق موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه بوده است. او با وجود اینکه از ایران دور است همچنان کلاس‌های درس خود را برگزار می‌کند و دست به قلم است و آثارش در ایران منتشر می‌شوند. آثار او در حوزه فلسفه تحلیلی و پژوهش‌های مربوط به ویتگنشتاین که از اصلی‌ترین دغدغه‌های سروش دباغ محسوب می‌شود در ایران طرفدار دارد. او دو اثر در دست انتشار دارد که در گفت وگوی پیش‌رو آنها را معرفی می‌کند و در بخشی دیگر به شرح فعالیت‌های فلسفی خود به عنوان یک استاد و مدرس ایرانی در کانادا و دیگر کشورها می‌پردازد.

اریوش شایگان خود را فیلسوف نمی‌داند و تاكید می‌كند كه متفكری آزاد است، با وجود این در زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیولی به عنوان فیلسوف و رمان نویس برجسته معاصر ایرانی شناخته می‌شود، متفكری كه در ٨١ سالگی همچنان سخت كار می‌كند و كتاب می‌نویسد، اگرچه به تعبیر خودش فیلش یاد هندوستان كرده و به یاد جوانی درباره نویسندگان و متفكران معاصر فرانسوی می‌نویسد مثل كتاب جنون هوشیاری كه درباره اندیشه و آثار شارل بودلر، شاعر و نویسنده فرانسوی است.

داود گنجه‌ای، مدرس باسابقه کمانچه و ویولن، عقیده دارد در زمینه مکتوب در عرصه موسیقی ایرانی کارهایی انجام شده‌است، اما باید تلاش کرد آثار جدیدتری نوشته شود و توسط گروهی از استادان موسیقی ایرانی مورد ارزیابی قرار گیرد؛ کتاب‌های تخصصی موسیقی باید از مراجع علمی همچون دانشگاه‌ها، هنرستان‌ها و شوراهای تخصصی تأییدیه داشته باشند.

در برهه‌ای از تاریخ مرز میان علم و فلسفه مشخص نبود و فلسفه علاوه بر متافیزک، به فیزیک هم می‌پرداخت؛ اما به‌تدریج علم در برابر فلسفه قد عَلم کرد و برخی از مسائل فلسفه را از آن خود کرد. اکنون نیز این رابطه بین دوستی و دشمنی نوسان دارد. اما واقعیت این است که هیچ ‌یک از این دو به تنهایی قادر نیستند امکان شناخت و فهم دقیق را برای انسانی که خود سازنده فلسفه و جزئی از جهان است، فراهم کنند. موضوع این گفتگو با اینکه نقد و بررسی آرای آنتونیو داماسیو (پروفسور کرسی علم اعصاب و رئیس انستیتوی مغز و خلاقیت در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی) است، اما به نوعی دغدغه پرداختن به دعوای قدیمی علم و فلسفه را نیز دارد.

موسیقی سنتی دچار رکود است باید فکری کرد شنیده های« شهروند» حاکی از آن است که مردم بوشهر ششم دی ماه تندیس صلح را به شوالیه آواز ایران تقدیم خواهند کرد