اخبار و گزارش

اکرم سلطانی گفت: وقتی به زنده‌یاد دبیرسیاقی گفتم قصد داریم برای شما در موسسه بزرگداشتی ترتیب دهیم گفت: من کاری نکرده‌ام ادای دین کرده‌ام. مگر از کسی که قرضش را می‌پردازد قدردانی می‌کنند. من قرضم را به دهخدا و ایران پرداخته‌ام. تمام نگرانی دبیرسیاقی این بود که مبدا لغت‌نامه دهخدا به فراموشی سپرده شود.

دکتر شهرام یوسفی‌فر گفت: به قول مینورسکی دوره‌ای که بیهقی در آن زیست می‌کند، میان‌پرده‌ای است. این دوره، دوره خاصی است اما در این میان ابوالفضل بیهقی نیز شخصیت دوگانه‌ای دارد. او یک دیوانی دولتمرد و شاید هم دولتمرد دیوانی است.

بخش مهمی از کتاب حاضر به نحوه بازنمایی پیامبر اسلام نزد مسلمانان در موقعیت‌های مختلف اختصاص دارد؛ می‌فهمیم که پیامبر اسلام در هرجا چگونه تصویر شده: از قرآن تا متون عرفانی مناطق مختلف، از ادبیات کلاسیک تا ادبیات مدرن، از منابع یهودی تا سینمای معاصر.

نایب شیرازی گفت:‌ گره‌گاه‌ها و گلوگاه‌های اصلی هنر ایران در مرقعات شکل می‌گیرند و نه در کتاب‌ها. امکان سفر و جابجا شدن کتاب‌ها و گرته‌برداری از آنها به ندرت صورت می‌گرفت، اما قطعات بودند که به عنوان سفیرهای هنری ما بودند، چه از طرف هنرمند و چه از طرف مکاتب و چه از طرف شهرها

در حاشیه سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب دوشنبه، نشست مشترک ادبی ایران و تاجیکستان با حضور استادان و ادیبان دو کشور برگزار شد. در این برنامه پنج سخنران از دو کشور به ارائه موضوعات ادبی پرداختند.

اکبراکسیر، طنزپرداز،گفت: ابوالقاسم حالت را می‌توان خنده‌ساز معروف نامید و در طنز، جانشین عبید زاکانی دانست. شاعران جوان باید بدانند اگر گاهی در شعرهای او کمی شوخی‌های خاص یا مسائل اجتماعی تند می‌بینند، ناشی از فضای همان محافل بوده است. هیچ‌گاه او از اهداف عالی طنز انتقادی دور نشد.

جایگاه ابن قتیبه در تاریخ کتاب‌شناسی اسلامی بر پایه‌ دو اثر موجود و مهم او تثبیت شده است: «الشعر و الشعرا» و «المعارف».

سی‌ونهمین نشست از سلسله‌رویدادهای «صد کتاب ماندگار قرن» با محوریت بررسی کتاب «یادگارهای یزد» اثر زنده‌یاد ایرج افشار، در سالن انقلاب شهرداری منطقه سه یزد برگزار شد.

ابوالفضل بیهقی، از تبار دبیران و خردمندان بود و از همان آغاز، تاریخ را ابزاری برای عبرت و اصلاح می‌دید. او باور داشت که حکومت بدون تدبیر و اخلاق، نه تنها ناپایدار، بلکه سرچشمه‌ رنج مردم است. شاید اگر امروز از«گفتمان کاهش رنج مردم» سخن می‌گوییم، در عمق تاریخ فرهنگی‌مان، پژواکی از صدای بیهقی را می‌شنویم...

روایت فرنبغ سروش به دلیل اشاره صریح به اصلاحات تقویمی در سال ۳۷۵ یزدگردی، جایگاهی بی‌همتا در مطالعات تاریخی دارد. این اصلاحات، به نوعی تلاش جامعه زردشتی برای رفع شکاف میان گاه‌شماری مذهبی و چرخه طبیعی فصول بود؛ مسئله‌ای که از قرن‌ها پیش از آن نیز در سنت تقویمی ایران وجود داشت.