اخبار و گزارش

جمال الدین قفطی که در حلب وزیر بود کتابی به نام «تاریخ الحکما» نوشت و در آن زندگی و اندیشه‌های صدها دانشمند، فیلسوف و پزشک از فرهنگ‌ها و شهرهای مختلف را جمع‌آوری کرد.

مسعود آدینه‌وند نوشت: سید حسین خدیوجم را می‌توان نماد نسل پژوهشگران خودساخته ایران دانست؛ نسلی که بی‌هیاهو و بی‌تکیه بر قدرت و ثروت، در خلوت کتابخانه‌ها، میراث فکری این سرزمین را پاس داشتند. او از مکتب‌خانه‌ای ساده در مشهد برخاست، از میان فقر و رنج، راه به دانشگاه و فرهنگستان گشود، و با نثری شیوا و قلمی پاکیزه، به ترجمه و تحقیق در آثار بزرگ‌ترین اندیشمندان اسلامی پرداخت.

در نشست بررسی کتاب «زیستن با کتاب و قلم» درباره ویژگی‌های عبدالحسین آذرنگ و مسائل نشر کتاب در ایران گفته شد.

مقصود فراستخواه گفت: دانشگاه ایرانی نه بخشی از بروکراسی دولت است و نه دکان بازار؛ میدانی اجتماعی است که باید در آن سرمایه‌ها تولید و پیوندهای دانش و جامعه تقویت شود. اگرچه سوانح سیاست و اقتصاد نفس دانشگاه را تنگ می‌کند، اما عاملیت دانشگاهیان و دانشجویان، تبار تاریخی نهادهای دانشی و اعتماد اجتماعی می‌تواند روزن امیدباشد. طرح ناتمام ایران، به دانشگاه زنده و روزآمد نیاز دارد.

میر جلال‌الدین کزازی گفت: سخن حافظ آب‌گونه است و چون آب کالبدی روان دارد، به دور از فشردگی و فسردگی و ریخت و رنگ هر آوندی را به خود می‌گیرد از این‌رو است که حافظ همیشه سخن‌ور روز بوده است.

عباس سحاب با دستانی ساده و دلی بزرگ، نقشه ایران را از روی عشق ترسیم کرد؛ او جغرافیا را به هنر بدل ساخت.

نفیسه فلاحتی مروست نوشت:‌ مجموعه کتاب‌های اهدایی زنده‌یاد دکتر محمد مصدق، یکی از ارزشمندترین و متمایزترین مجموعه‌های نفیس موجود در کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران است.

سیروس نصراله‌زاده: ساسانیان تداوم و ادامه‌دهنده جهان ایرانی از هخامنشیان تا اشکانیان هستند. به سبب تغییرات درونی ایرانِ اشکانی، واپسین شاه محلی پارس، اردشیر بابکان، توانست بر شاهنشاهی اشکانی برتری یابد و ایران وارد تاریخ تازه و پرباری شد. جایگاه تاریخ ساسانیان در جهان باستان و پساباستان بسیار مهم است و آخرین فرمانروایی و شهریاری ایرانیان در جهان باستان است.

ابن ابی‌اصیبعه پزشکی دانشمند و مورخی فرهنگی بود که با تلاش فردی، چهره‌های علمی تمدن اسلامی را از فراموشی نجات داد و در حافظه تاریخ ثبت کرد.

فتح‌الله مجتبایی گفت: ما تاریخ درخشانی داریم. هیچ ملتی مانند ایران تاریخ درخشان فرهنگی ندارد و تاریخ فرهنگی ما بی‌نظیر است.