مقاله

هر یك از ما به طور روزمره در گفت و شنود با اطرافیان، كمابیش شاهد انواع تكیه كلامهای رایج گفتاری می‌باشیم. برخی از این تكیه كلامها، چندان توجهمان را به خود جلب نمی‌كند و به راحتی از كنارشان می‌گذریم. اما پاره‌ای از آنها، سخت كانون توجهمان می‌شود و درنگ و تأملمان را برمی‌انگیزاند؛ با شنیدن آن به ما احساس خوشایند یا ناخوشایندی دست می‌دهد. درصورت خوشایندی، بی‌اختیار از آن تقلید كرده و بر زبان جاری می‌سازیم. پاره‌ای از آنها نیز برعكس، پسندمان نمی‌افتد، حتی موجب دوری و نفرتمان می‌شود. گاه به واسطه آن تكیه كلام ناپسند، درست یا نادرست به ارزیابی اشخاص می‌پردازیم و شخصیت فرد را از رهگذر آن می‌شناسیم. حتی گاه به واسطه آن تكیه كلام، اشخاص را به ریشخند می‌گیریم؛ و یا آن شخص را با آن تكیه كلام می‌خوانیم!

در تعطیلات عید فطر فرصتی دست داد تا از منطقه زاغمرز دیدار کنم. زاغمرز، امیر آباد، زینوند و حسین آباد یا4 قلعه عبدالملکی از توابع شهرستان بهشهر در استان مازندران ، محل سکنای ایل کرد عبدالملکی می باشند. بر پایه روایات شفاهی خاستگاه اصلی این ایل، اورامان کردستان بوده و در یک فرایند تبعید و کوچ تاریخی در این منطقه سکنی گزیده اند. بزرگان عبدالملکی می گویند که آنان را برای مقابله با هجوم ترکمانان به اینجا کوچانده اند. در مدتی که با ماشین از شبه جزیره میانکاله و قلمرو چهار قلعه عبدالملکی ها بازدید می کردیم همراهان عبدالملکی در هر نقطه شرح یکی از جنگهای پدرانشان با ترکمانان و قبر ترکمانها و روس های مهاجم را نشان می دادند و منظومه های محلی را که در وصف رشادتهای قهرمانان ایل سروده شده برایم می خواندند.

در قرن نوزدهم دولت های ملی که از دل انقلاب های بورژوایی بیرون آمده بودند، تصمیم گرفتند «تاریخ»ی برای «ملت»های ابداع شده خود بسازند و مردمانی را که اغلب جز رابطه ای دورادور با یکدیگر نداشتند، از یک ریشه و تبار نشان دهند. این دولت ها، نیاز بدان داشتند که مشروعیتی تازه برای خود دست و پا کنند که دیگر نمی توانست همچون رژیم های گذشته سلطنتی اروپا ...از اشرافیت یا از کلیسا ریشه بگیرد، بنابراین معنایی جدید برای تاریخ قائل شدند و توانستند رویکرد هگلی به این امر را به سود خود در یک قانونمندی خاص تصاحب کنند.

یونس کرامتی، نویسنده مقاله برگزیده دهمین جشنواره نقد کتاب، درباره اهمیت مقوله ترجمه معکوس، در یادداشتی به ریشه‌یابی و صحت این اصطلاح پرداخته است.

اوضاع عمومی مسلمانان در اواخر دوران خلیفه سوم به وخامت گرایید و اکثریت از شرایطی که روز به روز سخت‌تر می‌شد، ناراضی بودند. مرکز ناآرامی‌ها کوفه بود، مصر و نیز مکه و مدینه. در دو منطقه نخست این توده مسلمانان بودند که از ظلم و ستم و نیز بی‌دینی و بی‌مبالاتی حکام به جان آمده بودند و در دو شهر بعدی، این متنفذان مهاجر و انصار بودند که سهمی از قدرت می‌خواستند و احساس می‌کردند خلیفه صرفاً به خانواده خود، یعنی شاخه بنی‌امیه توجه دارد و تمامی امتیازها در دست آنان است.

اسلام دیدگاهی چند لایه‌ای و چند مؤلفه‌ای نسبت به «پدیده عید در جامعه» دارد. پاره‌ای از مؤلفه‌های این دیدگاه با آنچه میان اقوام بشری جاری است، همخوانی دارد و پاره ای نیز مؤلفه‌های اختصاصی دین در باره عید است. این دیدگاه را در دو بخش ارائه می‌کنیم، بخش موضع دین در قبال اعیاد موجود در میان اقوام بشری و بخش ایجاد عید دینی.

درک و شعور موسیقی قابلیت عبور از بسیاری مفاهیم انسانی، نباتات و چیزها را داراست! این توانایی را هم دارد که گوشه‌های خالی از ذهن برخی افکار و اذهان در طول تاریخ را سیراب کند. فن موسیقا نه فقط در علم فیزیک و ریاضی بلکه در دنیای ماورایی و تخیل فراتر از عصر خود، فضای مجازی انسان دوران خود را به تحرک و اندیشه وامی‌دارد. موسیقی از ارکان اصلی و جدایی‌ناپذیر در لحظه آدمیان است هم چون هوایی است که تنفس می‌کنیم. موسیقی ذات الهی دارد و به شرط سلامت انسان را آسمانی می‌کند. اما نباید از نظر دور داشت که دو منطقه شرق و غرب تفاوت‌های ماهوی عمیقی به لحاظ ساختار و اندیشه در هنرها با همدیگر دارند. اشتباهی که در گذشته رخ داد و قرار شد که یک التقاط بی‌منطق بین کانون فرهنگی نه فقط ایران بلکه مشرق زمین با کانون اندیشه ورزی دنیای غرب به وجود آید که نهایتش منتج به بی‌فرهنگی و بی‌هویتی نوع خاص هنرها بویژه موسیقی شد. رعایت فاصله عقلایی بدون پیش‌فرض‌های سیاسی

ماه مبارک رمضان یک حقیقت و باطنی دارد که این حقیقت در قیامت ظهور می‌کند. ماه مبارک رمضان را امام سجاد(ع) عید اولیاءالله می‌داند. در صحیفه سجادیه دعایی است به نام دعای وداع ماه مبارک رمضان. این وداع برای کسی است که با ماه مبارک رمضان مأنوس بوده و ماه مبارک رمضان دوست او می‌باشد، والا آن که با این ماه نبوده، وداعی ندارد. انسان از دوستش یا با کسی که مدتی مأنوس بود، خداحافظی می‌کند. آن که اصلا نمی‌داند چه وقت ماه مبارک آمد و چه وقت سپری شد، چرا آمد و چرا سپری شد، وداعی ندارد؛ اما امام سجاد(ع) آخر ماه مبارک که شد، در حد یک ضجه این دعا را می‌خواند. در مقدمه این دعا، حضرت کلیات نعمت‌های الهی را می‌شمارد و اینکه بخشش‌های خدای سبحان ابتدایی است، نه از روی استحقاق.

گرچه آیت‌الله العظمی سید علی سیستانی از عنفوان جوانی در پیچ و خم تمامی اتفاقات و رویدادهای جهان اسلام به خصوص تشیع و بالاخص ایران و عراق بوده و مستمراً آنها را با تیزبینی رصد كرده است، اما به گواهی تاریخ در تمامی دورانهای زندگی خود مشی او همراه با آرامشی خاص و در نوع خود بی‌نظیر بوده است و بروز تأثیرات وجود او همواره در سایه‌ای از سکوت و تواضع پنهان بوده است؛ شیوه‌ای که سعی می‌کنند در این دوره نیز آن را اعمال كنند. اما واقعیت این است که «گستره تأثیر عمل» این مرجع هوشیار مجال کتمان را از او گرفته است. دنیا هر روز به عمق تأثیرات وجودی این کوه تجربه بیش از پیش آشنا می‌شود. و از آنجا که عملکرد بیست وپنج سال اخیر وی آینه‌ای تمام‌نما از تفکرات نهفته در ذهن این مرجع بیدار است، از دید محققان و رسانه‌های تحلیلی پنهان نخواهد ماند.‏

این داد و دهش،دو کارکرد مهم دولت هستند که از طرفی ناظر بر شناسایی بیطرفی و عدالت شکلی و آیینی است و از طرفی با کاربست عدالت توزیعی، رفاه عمومی را هدف می رود. او دردهای عمومی را شناسایی می‌كند و در قالب اندرز به حکمران بازگوی می‌كند که: