مقاله

ويتگنشتاين تنها فيلسوفی است كه تمامی آرا و آثار وی بر محور زبان استوار است. وی معتقد است كه تمام فلسفۀ، نقادی زبان است. در هر دو دوره اندیشه مقصد و غرض وی فهم ساختار و حدود زبان است.

ارامنه در طول تاریخ معاصر ایران مهم‌ترین اقلیت دینی و قومی بوده‌و در تحولات حساس کشور به‌ویژه مشروطیت نقشی انکارناپذیر داشته‌اند. این نقش البته منحصر به مشروطه نیست بلکه در بسیاری حوادث قبل و بعد از مشروطه نیز می‌توان رد پای ارمنیان را مشاهده کرد. بعد از جنبش عظیم سیاسی و اجتماعی مشروطه، ارامنه به گونه‌ای با تحولات ایران درگیر شدند که حذف نام آنان و فهرست طولانی فعالیت‌های سیاسی‌شان از تحولات اجتماعی کشور غیرممکن است. این امر به دلیل شرایط مساعدی است که ایران در اختیار ارامنه قرار داد، به قول لوئیس نعلبندیان، ایران در قرن نوزدهم «کعبۀ انقلابیون» ارمنی بود.[

سلمان هراتی درسال ۱۳۳۸ شمسی در روستای «مَزَردشت» از توابع شهرستان تنکابن از استان مازندران چشم به جهان گشود . وی تحصیلات ابتدایـی را در همان روسـتا گذراند و برای دوره ی متوسطه به بخش مجاور روسـتا در «خرم‌آباد» تنکابن رفت . سلمان روزها در یک مغازه‌ی خرازی کار می کرد و شبانه در رشته ی ادبی درس می خواند. بعد‌ها به تهران عزیمت کرد و ضمن کار کردن دریک بیمارستان، به طـور متفرقه درامتحانات نهایـی ششم متوسطه شرکت کرد و قبـول شد. آنگاه در رشته ی هنرتربیت معلم پذیرفته شد و پس از دو سال تحصیل در این رشته ، مدرک فوق دیپلم را اخذ نمود.

اشاره: بخش نخست نوشتار حاضر در هفته پیش به چاپ رسید و آنچه در پی می‌آید، ادامه آن از کتاب «زمان ادواری در مزدیسنا و عرفان اسماعیلیه» است که ضرورت وجود امام و برقراری ارتباط با او را گوشزد می‌کند.

درآمد: فرافکنی ‏‎(Projection)‎، به مفهوم اخص کلمه، عبارت است از نسبت دادنِ ناخودآگاهانه کاستی‏ها، خطاها، تقصیرها، قصورها، اعمال ناروا و مشکلات خودساخته خود به دیگران یا عوامل خارجی به‏منظورِ اجتناب از احساسِ حقارت، ناکامی، ناخشنودی و یا گناهکاری. بنابر تعریف یاد شده، فرافکنی فقط شامل متوجه کردنِ کمبودها، ایرادهای وارده و رفتارهای ناشایست و یا غیرمنطقیِ خود به سایر افراد نیست بلکه منتسب کردن آنها را به عواملی نظیر شیطان، قضا و قدر، شانس، قسمت، سرنوشت، بخت، چشم بد و امثال آن و نیز بدخواهی و توطئه‏چینی بیگانگان (= نظریه توطئه) نیز در برمی‏گیرد.

عدم تحول در علوم انسانی، مشکلات گوناگونی را در جامعه پدید می‌آورد. زندگی پیچیده‌ امروز، نیازمند علوم انسانی امروز است، وگرنه مشکلات و گرفتاری‌ها اجتناب‌ناپذیر خواهند بود. مطلب زیر یادداشتی است از دکتر سیدیحیی یثربی استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی و مفسر قرآن کریم که اکنون آن را با هم می خوانیم:

دکتر کریم مجتهدی، استاد و چهره ماندگار فلسفه غرب در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) قرار داده، اهمیت اندک دوران نوزایی در مطالعات و تألیف‌ها و نیز در فضای دانشگاهی ایران را نقد کرده و از مؤلفان، برنامه‌ریزان و دوستداران فلسفه خواسته است تا پیوستگی سیر تاریخ اندیشه غرب را در نظر داشته باشند.

شواهد نشان می دهد در دوره باستان روشهای پیشرفته آموزش زبان وجود داشته است که بواسطه این روشها ، یادگیری زبانهای اول و دوم و زبانهای بعدی به آسانی صورت میگرفته است به نوعی دیگر میتوان گفت که پیشینیان زبان را کنترل کرده بودند و آن را بدانگونه که خواستشان بود تاب داده بودند و اگر غیر این بود یادگیری همزمان زبانهایی همچون زبان ایلامی ، اوستا ، پارسی باستان ، سانسکریت ، یونانی و غیره برای پیشینیان و بخصوص کاتبان امری دشوار ، مستلزم سالیان سال وقت ، و در برخی مواقع با در نظر گرفتن سیستم نرم افزاری و سخت افزاری دوره باستان امری محال بوده است. اما در دوره باستان روشها و پروسه های آم

آثار حماسى و رزمى، در آغاز پیدایش و تکوین ادبیات اغلب زبانها آمده است و از لحاظ قدمت زمانى، تنها متنهاى مقدس را سراغ داریم که برآنها تقدم دارند. در واقع حماسه‌‏ها و به عبارت کلی‌‏تر، نحوه بیان تکوین عالم و کیهان‌‏زایى هسته خلاقة یک جامعه را بهتر از هر مطلب دیگر توصیف و تشریح می‌‏کنند. هر داستان رزمى که بر محور زمینه‌‏هایى از پیکار و ستیزه‌‏جویى ساخته و پرداخته شده و قهرمان آن رو در رو و تنگاتنگ، در برابر خطر مرگ ایستاده است، بر جامعه‌‏ها ارزشهایى ارزانى می‌‏دارد که آن جامعه‌‏ها را باید در چارچوب آن ارزشها توصیف کرد و یا بازشناخت.

آرش آذرپیک می‌گوید واژانه به دو طریق خلق می‌شود: شیوه فرا دستوری و شیوه غیر دستوری. در ریختمان فرادستوری، کلمه بدون توجه به تعاریف دستوری در هر زبانی در متن حضور می‌یابد اما پس از خوانش بنا بر پیش‌فرض‌های ذهن دستورزده انسان می‌تواند برخی از نگاه‌ها و عناوین دستوری را به خود بگیرد، هر چند به هیچ وجه مانند حرکت واژگان در بستر دستور زبان باعث سلب قائمیت مدنی و خدشه وارد کردن به حرکت وجودگرایانه کلمه در متن نمی‌شود در روش غیر دستوری خلق واژانه، واژه در قید تعاریف دستوری نیست، به عبارتی ساختار و جریانش صددرصد غیر دستوری است. این سبک البته به معنای تضاد با دستور زبان نیست و قابلیت‌های دستور زبانی را در اثر ادبی نفی نمی‌کند بلکه آن قابلیت ادبی کلمه را که در دستور زبان مستور می‌ماند عریان می‌سازد