حسین وجدانی در ترجمه جلد پنجم مجموعه «فی رحاب أئمه اهلالبیت» اثر علامه سیدمحسن امین(1282-1371ق)، با عنوان «سیره معصومان(ع): امام حسن، امام حسین، امام زینالعابدین علیهمالسلام»، به بررسی و تحلیل سیره سیاسی امام حسن(ع)؛ سیره امام حسین(ع)؛ و سیره امام سجاد(ع) پرداخته است. «باب زندگانی امام حسن مجتبی كریم اهلبیت(ع)» ترجمه کتابی از محمدباقر بن محمد اكمل بهبهانی (1118-1205ق) با عنوان «الدمعه الساكبه فی احوال النبی والعتره الطاهره» است که با ترجمه ابراهیم سلطانینسب منتشر شده و در آن به زندگینامه امام حسن(ع) پرداخته شده است.
وطن، وطن بزرگ اسلامی است، نه مرزهای خاكی؛ و عرب و هندی و ترك و عجم همین اندازه كه مسلمان باشند، از یك قومیت‌اند. به نظر او اسلام، دین نجات‌بخش بوده است، دین مردمی ساده كه امپراتوری‌های متفرعن و اشراف‌منش را سرنگون كردند، نظامهای كهنه را درنوشتند و قیصر و كسری را بر خاك افكندند. انسان واقعی در نظر او كسی است كه در دایره شرایع اسلام عمل كند. غازیان گذشته اسلام در چشم او قهرمان نمونه‌اند و آرزو می‌كند كه ای كاش مسلمانان كنونی از آن خصلت مجاهد بویی برده بودند.
در شب اول ماه مبارك با خودم تاملاتی داشتم و می‌گفتم كه جای آن دارد كه در كشورهای اسلامی حلول ماه رمضان را چراغانی كنند و چه جشنی بالاتر از اینكه همه بندگان خدا از كافر و مسلمان به مهمانی خالقشان وارد گردند تا آمرزیده شوند؟ دعای وداع امام سجاد را ببینید كه چگونه با غم و غصه و تعابیری سوزناك از رفتن این ماه سخن می‌گوید!
اسطوره های دولت ملی ( یا دولت ملت ها) (nation - state) از قدرتمندترین اسطوره هایی هستند که انسانیت در طول حیات خود در چارچوب های شناختی و زبان شناختی بر پا کرده است و این قدرت را باید حاصل توانایی های خارق العاده این اسطوره ها در درونی کردن ایدئولوژی «ملی» در کنشگران زیر قدرت آنها به حساب آورد. خیالین بودن این برساخته ها که بندیکت آندرسون در کتاب «جماعت های خیالین » خود به خوبی آن را تشریح و تحلیل کرده است، به دلیل مادیت بخشیدن به ساختارهای خیال، در طول یک محور زمانی است که از منشاء این دولت ها آغاز می شود و به تدریج از یادها می رود و به قول فوکو و بوردیو، «فرهنگ» ی است که خود را به قالب «طبیعت» و امری «ابدی و ازلی» در می آورد یا به قول بارت «زبان» ی که به یک «واقعیت ملموس و محسوس» بدل می شود.
كسانی كه ورود آنها به د‌نیا به منظور حركت انعطافی باشد، حركتی كه انسان را انسان می‌كند و از این د‌نیا به وطن اصلی كه مقرّ پد‌ر همه ما آد‌م(ع) بوده است، برمی‌گرد‌اند. كلام مولوی به همین اشاره دارد كه می‌گوید: بشنو از نی چون حكایت می‌كند از جد‌ایی‌ها شكایت می‌كند
امام حسن مجتبی(ع)، ابو محمد حسن بن‌علی بن‌ابی طالب(ع) امام دوم از ائمه اثنی عشر(ع) و چهارمین معصوم از چهارده معصوم(ع)، فرزند نخست علی‌بن ابی‌طالب(ع) از حضرت فاطمه(س) است. تولد آن حضرت بنا به قول بیشتر مورخان در مدینه و روز سه‌شنبه 15 رمضان سال دوم هجری اتفاق افتاده است و این روز بنا به تقویم وستنفلد مطابق است با روز سه‌شنبه 12 مارس سال 624م. ، در سال و روز تولد آن حضرت روایات دیگری نیز هست كه در آن‌باره باید به كتب مفصلتر رجوع كرد.
اقبال همان‌گاه كه حماسه شور را می‌سراید، بر كوشایی و تلاش نیز تكیه دارد. در واقع این شور درون باید منشأ عمل گردد. كم‌عملی مردم شرق كه موجب عقب‌ماندگی آنها گردیده است، ذهن وی را به خود مشغول می‌دارد. چون با تمدن غرب میانه خوشی ندارد و روش فرنگی‌ها را نمی‌پسندد، می‌خواهد از طریق شوق درون و ذوق عرفانی مردم را به كار وادارد. فراموش نمی‌كند كه غرب در سایه تلاش و نظم به توفیقهای كنونی دست یافته است و به خوانندگان خویش یادآوری می‌كند كه شما كه فریفته پیشرفتهای غرب هستید، از كار كردن مردم آن درس بگیرید
سرزمینی را میشناسم که به وسعت یک تاریخ به آن ظلم شده… سرزمینی را میشناسم که سلاحشان ایمان به خداست، در مقابل بمب‌ها و موشک‌ها سینه‌شان را سپر می‌کنند. پناهگاهی ندارند در هنگام بمباران‌های وحشیانه اهریمنان. سرزمینی را میشناسم که در ماه ضیافت خدا بر سر سفرهء سحر و افطارشان بمب‌های ویرانگر است.
امامان معصوم(ع) برآیندِ شجره نبوتاند و ویژگیهای انبیا به صورت فشرده در شاخسارهای امامت پدیدار است. زندگانی پیشوایان شیعه و تاریخ پر افت و خیز تشیع در تاریخ اسلام و تجربه 250 ساله فعالیت مدام ائمه(ع) و اصحاب آنان از جهات گوناگون سزاوار درنگ و مداقه است. نخست از این نظر كه «امام» و پیشوای دینی و اجتماعی در نزد شیعیان، «حجّت خدا» تلقی میشود و همچون رسول الهی برخوردار از مقام «عصمت» است و نیز از این نظر كه آگاهی از چگونگی رفتار و آزمونهای عملی امامان(ع) در موضع فرهنگ، معنویت، جهاد، سیاست و اجتماع برای شیعیان و پیروانشان درسآموز است؛ آنهم در حالیكه همواره از مقام اسلامی و اجتماعی خویش به دور نگاه داشته شدهاند تا از مردم جدا بمانند و در انزوا یا گرفتاری به سر برند و آموزههایشان شناخته و آشكار نگردد.
شخصیت ملكوتی امام حسن مجتبی كه كریم اهل بیت(علیهم الصلاه و علیهم السلام) در سیره و سنت و سریرت آن بزرگوار نهفته است. بیانات نورانی آن بزرگوار همانند قرآن در دو محور اصیل و اصلی دور می‌زند: یكی تعلیم و دیگری تزكیه.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید