انحطاط و فروپاشی ایرانیان در زمینه‌های فکری و نظامی با آغاز پیشرفت بریتانیا و روسها همزمان شد. از دید‌گاه روسیه، ایران هرچه ناتوانتر باشد برای آنان بهتر خواهد بود. ایران قدرتمند حتی در زمان پتر کبیر هم مانع و سد بزرگی در راه توسعه‌طلبی روسها بود. پتر کبیر همیشه در آرزوی دست‌یافتن به خلیج‌فارس بود؛ آرزویی که از طریق سرزمین ایران می‌توانست برای او آسانتر محقق شود.
آینده‌نگری علمی مقدمات و شرایط و زمینه‌ای دارد که به دل و جان مردمان پیوسته است و نویسندگان و شاعران و فیلسوفان در تمهید و فراهم آوردن آن مشارکت داشته‌اند. جهان جدید و متجدد جهان تحول و تغییر است و این تحول در صد سال اخیر در همه‌جا و به‌خصوص در جهان توسعه نیافته باید بر وفق برنامه انجام شود. آدمیان همیشه آینده بین و آینده‌نگری بوده‌اند؛ زیرا همیشه با زمان می‌زیسته‌اند. تنها موجودی که زمان دارد و آینده را درک می‌کند، انسان است. تا این اواخر آینده‌نگری برای مواظبت و پیشگیری و نظارت و بشارت و انذار نبود. اما اکنون در جهان تحول و تغییر که نمی‌توانیم از تغییر بر کنار باشیم، ناگزیر باید بکوشیم از تغییری که فکر می‌کنیم مضر است، پیشگیری کنیم.
براستی در عمر هفتاد ساله‌ام، که پنجاه و یک سالش در مصاحبت مهرانگیز و فرهنگ پرور و حکمت‌آمیز استادم کامران فانی گذشته است، کمتر کسی را در پایه فضل و فرهنگ و فروتنی او دیده‌ام. از او بیش از هر کسی علم و علم دوستی و علم‌آموزی آموختم. اتحاد عاقل و معقول یا عالِم ومعلوم را در وجود شریف او متجلی و مجسم دیده‌ام.
کتابفروشی نشر «هنوز» که ۲۲ خرداد به صورت رسمی فعالیت خود را آغاز کرد، از ۶ مرداد میزبان نشست‌های فرهنگی و هنری خواهد بود و احمد پوری مترجم و نویسنده نخستین میهمان «سه‌شنبه‌های هنوز» است.
آب در تاریخ ایران و برای مردمان این تمدن کهن، همواره اهمیتی ویژه داشته است؛ در سرزمینی که بخشی قابل‌توجهی از آن کم‌آب و خشک است و داریوش هخامنشی، پادشاه قدرتمندش در یادمانی تاریخی از اهورا مزدا می‌خواهد این سرزمین را از سه دشمن که مهم‌ترین آنها خشکسالی است دور نگه دارد. این درحالی است که در تاریخ کهن ما و بر اوراق کتاب مقدس زرتشتیان الهه آب، آناهیتا، جایگاهی والا دارد و در پیوند با نقش زن و زندگی‌بخشی او، کیفیت عمیق معنایی را به ادبیات و تاریخ ایران می‌بخشد. پیوند آب با آیین‌های مذهبی به دوران اسلامی نیز کشانده شده است.
با جستجوی اجمالی که برای اطلاع بر ترجمه و احوال خازن کردم، جز آنچه ثعالبی در یتیمه‌الدهر (ج۳، ۳۲۵ـ ۳۳۹) در ذیل عنوان ابومحمد خازن، و مختصراتی که در ضمن شرح احوال صاحب بن عبّاد و دیگر تضاعیف همان فصل «شعرای صاحب» آورده است، مع‌الاسف در هیچ مرجع دیگری اثری از این «خازن» نیست.
در پاییز سال ١٣٣٨ خورشیدی، میرزا محمدتقی طاهری برادر همسر حاج حسین آقا ملک در ضمن صحبت‌های متفرقه، داستان زمین‌هایی را که قرار است از طرف آستان قدس به خادمان فرهنگ واگذار شود، مطرح می‌کند و به اطلاع آقای ملک می‌رساند که مدت‌ها است فرهنگیان تقاضا کرده‌اند از سوی آستان قدس‌رضوی برای ایجاد منزل قطعات کوچکی طبق ضوابط در اختیارشان گذاشته شود ولی مال‌الاجاره‌ای که آستان قدس برای تفویض اراضی مطالبه می‌کند، چنان زیاد است که پرداخت آن برای کارمندان فرهنگ مقدور نیست.
آنگاه که یادداشتهای شاهنامه را می‌نوشتم و به چاپ می‌رسید، مصادف با فرمانروایی نخست‌وزیری بود که با زبان و فرهنگ غرب از کودکی الفت داشت، ولی با فرهنگ ایرانی کمتر آشنا بود. به شکوه ادب فارسی و ظرافت شاهنامه دلبستگی نداشت و شیفته صور ماشینی غرب بود.
در ایران دیرپا، بوده‌اند بسا کسان که تعین و تمکنی خاص داشته‌اند و بوده‌اند از میان‌شان شماری که مال، صرف گردآوردن کار کرده‌اند، نه کار، که کارستان‌های اهل فضل و هنر. اما نادرند نمونه‌هایی که مجموع‌شان را ورق‌گردانی ایام پریشان نساخته باشد. هزار نکته در این کارو‌بار دلداری است.
دریدا برخورد فیلسوف‌های در مسند با دریدا در جهان انگلیسی‌زبان شرم‌آور بود، کاملاً شرم‌آور. به او در مضحک‌ترین اشکال توسط استاد-فیلسوف‌ها افترا زده می‌شد، اما آنها خود بهتر می‌دانستند که این ناشی از کینه‌توزیِ کوته‌بینانه‌ای که انعکاس ناچیز انزاوای فرهنگی‌شان، خودشیفتگی روشن‌فکرانه‌شان، نافرهیختگی و حسادت ساده‌شان به شهرت، کاریزما و فروش فوق‌العاده‌ی کتاب‌های دریدا بدون اشاره به ظاهر خوب و شیک‌پوشی‌اش بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید