مقاله

جرم یا به عبارتی بِزِه عملی ناپسند و برخلاف مقررات تعیین شده، در یک جامعه است. قانون شکنی به نحوی، در تمامی مقاطع و دوران ها وجود داشته است و مختص جامعه یا فرهنگ خاصی نیست. با توجه به اهمیت دوران ناصری، به عنوان مقطعی حساس در تاریخ ایران، بررسی جرم به عنوان یکی از پدیده های مهم این دوران، می تواند پرده از ابهامات بسیاری در زمینه های ارتکاب جرائم اقتصادی بردارد.

آداب و رسوم ایرانیان، از جمله ازدواج، بازتابی چشمگیر در آثار مسافران خارجی که به دلایل مختلف در دوره قاجار به ایران آمده اند، داشته است. ایرانیان، در این دوران آداب و ضوابط خاصی در ارتباط با ازدواج و مسائل مربوط به آن نظیر خواستگاری، نکاح، مهریه، طلاق و غیره داشته اند که در این نوشته بدان ها پرداخته خواهد شد.

میرزا آقاخان اعتماد الدوله نوری یکی از شخصیت های منفی در حافظه جمعی ملت ایران است . او را معمولاً به عنوان کسی که مسئول عقد معاهده صلح پاریس بین ایران و بریتانیا بود ، به خیانت کاری توصیف کرده اند که هرات یکی از تاریخی ترین نقاط میهنش را دو دستی به بریتانیا واگذار کرد .

پیدایش روحیه ملی یا اندیشه ناسیونالیسم ایرانی در گستره تاریخ معاصر ایران تأثیرات زیادی بر فضای سیاسی ایران نیز گذاشت. گرچه تاریخ پژوهان بر این باور هستند که هموار شدن این راه در تاریخ سیاسی ایران ریشه در «برخورد‌های فکری ایرانیان تحصیلکرده، با فرهنگ و تمدن غرب و آشنایی با آثار سوء نفوذ استعمارگرانه کشورهای خارجی بویژه روسیه تزاری و انگلستان در ایران و اخذ امتیازات عدیده اقتصادی و سیاسی که با توجه به حق کاپیتولاسیون ایران را مشابه یک کشور مستعمره قرار می‌داد»، دارد

میرزا محمدحسین متخلص به «ادیب» و ملقب به «فروغی» و «ذکاالملک» متولد 1255 هجری قمری از نویسندگان نامور و روشنفکر عصر قاجاریه بود. در سال 1291ه.ق که ناصرالدین‌شاه به مناسبت طرح بنای باغ عشرت‌آباد در آنجا حضور داشت، وی قصیده‌ای برای شاه سرود. شاه شعر را پسندیده و او را ملقب به «فروغی» کرد. زمانی که اعتمادالسلطنه وزیر انطباعات و دارالترجمه بود

سال 1020 هجری قمری است و استاد «علی اکبر اصفهانی» به کاروانسرای پیله ورنشین و باغ‌های رها شده اطرافش در ضلع جنوبی میدان نقش جهان می‌نگرد و در خیال خود به کتیبه‌ها، کاشی‌ها، گنبد و مناره‌های نیلگونی می‌اندیشد که قرار است بر تن مسجد تازه‌ای بنشیند که به دستور و هزینه «شاه عباس اول صفوی» ساخته خواهد شد، مسجدی که خود بخشی از فراخوان جهان ایرانی – اسلامی به سوی زندگی است

مسئله "حدوث و قدم عالم" در اندیشه ارسطو و ابن سینا، پرسش اصلی تحقیق حاضر است. دراین مقاله به نگرش این دو فیلسوف مشایی در مورد حدوث و قدم عالم پرداخته می شود. ارسطو با تکیه بر برهان طبیعی و متوسل شدن به مقوله حرکت، به اثبات محرک نامتحرکی دست می یابد که شارحان وی آن را خدا نامیده اند.

اخلاق ابن سینا در «رسائل مشرقی»[1] به میزان کسب معرفت از عالم بالا بستگی دارد؛ یعنی هر قدر معرفت افراد به عالم فرشتگان و عقول بیش تر باشد، آن ها انسان های اخلاقی تری خواهند بود. وی در این رسائل، افراد را از لحاظ توانایی در کسب این نوع معرفت، به دو دستۀ برادران حقیقت و غیر آنان تقسیم می کند.

اثبات تجرد مثال متصل با اثبات وجود عالم مثال ملازمه دارد و با اثبات تجرد یکی، وجود تجرد دیگری نیز اثبات می شود. بر این اساس ابن سینا با قائل شدن به مادی بودن خیال متصل، وجود مثال منفصل را نیز منکر است. از آنجایی که اساس براهین ابن سینا در اثبات مادی بودن قوۀ خیال مبتنی بر وضع و محاذات داشتن صور خیالی است

فلسفه آفرینش عالم و شرورى که در آن وجود دارد، همواره یکى از سؤالات فلاسفه و متکلمان بوده است. ابن سینا با تکیه بر عناصر کلیدى مفهوم عنایت، یعنى علم، علّیت، اراده و رضایت، کوشیده است تصویر روشنى از علت آفرینش و وجود نظام خیر موجود در عالم ارائه نماید. به نظر مى رسد، این بیان قادر نیست تمام ابعاد و وجوه مبهم مسئله را روشن نموده و پاسخى قانع کننده به تمام مسائل موجود ارائه دهد. مقاله حاضر مى کوشد با تکیه بر کلمات ابن سینا و تکمله هایى که از حکمت متعالیه به عاریت گرفته است، مسئله فوق را به نحو روشن ترى تقریر کرده و سؤالات پیرامون آن را پاسخ دهد.