مجلّة «معارف» به زبانِ اردو هر ماه از سویِ «مجلسِ دارالمصنّفینِ شبلی آکادمی» (شهرِ اَعظم‌گَر، هندوستان) منتشر می‌شود. در این شماره دسامبر 2018 ( جلد 202، عدد 6) مقاله‌ای چاپ شده است با عنوانِ: «نقشِ شبه‌قارّه در پیشرفتِ فرهنگِ اسلامی؛ با نگاهی به صنعتِ چاپ و کتاب‌هایِ چاپ شده فارسی»[i]، نویسنده: عارف نوشاهی، ترجمه: عصمت دُرّانی، صفحات: 457 تا 464.
بررسیِ مجدّدِ چهار بیت بحث‌برانگیز شاهنامه دربارۀ ضحّاک فردوسی در اوایل پادشاهی ضحاك چهار بیت در بیان بی‌رسمی هوس‌آلود او سروده پس آیین ضحاك وارونه‌خوی چنان بُد که چون می‌بدیش آرزوی ز مردان جنگی یکی خواستی بکُشتی/به گُشنی/به کُشتی که با دیو برخاستی کجا نامور دختری خوب روی به پرده اندرون پاک بی گفت و گوی
چند سال پیش در نقد کتابهایی با موضوع هنر که از زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شده بودند، مقاله‌ای نوشتم. این آثار دارای جملات و الفاظی نادرست بودند که اکنون به عنوان مشتی از خروار، می‌توان ترجمهء کلمه «سال» را به «قرن»، «هشت‌ضلعی» را به «ذوزنقه»، «پرچم» را به «پارچه»، «راست» را به «چپ»، «مونوفیزیت» را به «مانیفست»، ... یاد کرد.
چندی پیش سرود زیبایی به گویش تاجیکی (سرودۀ بازار صابر) در برخی از کانال های فضای مجازی پخش شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت. من چنین می اندیشم که علت، آن بود که در این سرود از نمادهای فرهنگی ایران مانند: سیاوش، آتش زرتشت، فردوسی، سپید جامگان، توس و... یاد شده بود. در واقع در این سرود تاجیکان از فرهنگ دیرین و مشترک خود با ایرانیان سخن رانده بودند.
گفتارهایی در تاریخ و فرهنگ (مموعه مقالات دکتر سید فتح الله مجتبائی) شامل 32 مقاله است که به کوشش میترا حسنی گردآوری شده و انتشارات مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش های ایرانی و اسلامی) آن را منتشر کرده است.
درسال۱۸۴۳م(۱۲۵۸ ق) در اواخر سلطنت محمد شاه قاجار متعاقب پادرمیانی های دو کشور روس و انگلیس برای خاتمه دادن به اختلافات موجود بین ایران و عثمانی ، کنفرانسی در شهر «ارض روم» عثمانی تشکیل گردید ، که نمایندگانی از کشورهای ایران و عثمانی و روسیه و انگلیس در آن شرکت داشتند و به مدت ۴ سال تمام در مورد مسائل گوناگون موجود در روابط بین ایران و عثمانی به بحث پرداختند
درباره ملا محمد حسین بشرویه ای، نخستین آموزگار بدیع الزمان فروزانفر آگاهی چندانی در دست نداریم و او از این بابت در میان معاصران خود تا حدی گمنام مانده است. با این همه، از دو نوشتۀ مرحوم فروزانفر،از زمان تولد، مدت عمر، برخی استادان و نیز از مقام علمی او آگاهی هایی به دست می آید؛ از جمله اینکه او از شاگردان حاج ملا هادی سبزواری (1212-1289ق) بوده و با برخی از علما و حکمای عهد، از جمله میرزا ابوالحسن جلوه و آقا محمد رضا قمشه ای حشر و نشر داشته است.
من با دکارت موافقم که «عقل» در میان انسان‌ها عادلانه تقسیم شده است، به گونه‌ای که هیچ‌کس از سهم خود ناراضی نیست. اما مشکل جایی است که انسان‌ها تصمیم می‌گیرند عقل خود را به کار ببرند. منظور از این مقدمه این است که مشکل عقلانیت را در جامعه، بویژه در میان متفکران توضیح دهم.
گئورگ ویلهلم فریدریش هگل (۱۷۷۰ـ۱۸۳۱) یکی از مهمترین فلاسفه دو سه قرن اخیر غرب محسوب می‌شود. فیلسوفی بسیار مؤثر در سیر فلسفی و فکری غرب که فلسفه را مکانتی متعالی بخشید و بر بسیاری متفکران مابعد خود تأثیر گذاشت.
دکارت که میگوید فضا و مکان بی بُعد معقول نیست، توجه ننموده که ما میتوانیم فضا را بدون بُعد درک کنیم؛ اما بُعد را بدون فضا درک و تصور نمیتوان کرد. هیچ مانعی وجود ندارد که مکان را بدون جسم تصور نکنیم. این همه گفتارهای فیلسوفان درباره خلأ نمایاننده تصور آنان از خلأست که بدون نیاز به جسم فرض شده است و بنابراین هیچ ضرورتی وجود ندارد که برای یافتن حقیقت درباره همه چیز، شک و تردید کرد. بداهت مفهوم مکان محض طارد هر گونه شک است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید