از قرن‌ها پیش نوشتن کتاب‌های مفصل و مختصر درباره شهرها و مناطق مختلف ایران به عنوان سنتی مقبول و موردتوجه بین مؤلفان رواج داشته و به ویژه کسانی که منتسب به شهرهای خود بوده‌اند علاقه بیشتری برای نوشتن درخصوص زادگاهشان نشان داده‌اند. از قدیم‌ترین آثار مربوط به شهرها باید از تاریخ بخارا، تاریخ قم و تاریخ سیستان نام برد که هر سه آنها در شمار مهمترین متون زبان فارسی بوده و افزون بر اطلاعات تاریخی و جغرافیائی، آگاهی‌های سودمندی در باب شیوه زندگی مردمان این شهرها به دست داده‌اند.
اما در ادوار اخیر و پس از آشنایی محققان ایرانی با دانش‌هایی نظیر مردم‌شناسی، انسان‌شناسی و فولکلور دامنه این تحقیقات وسعت بیشتری یافت و به ویژه مطالعه در باب خرده فرهنگ‌ها که تعداد آنها در کشور پهناور ایران پرشمار است رواج بیشتری یافت، مخصوصاً از زمانی که موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران شکل گرفت گروهی از دانشجویان مستعد بنا به توصیه استادان خود از جمله روان‌شاد دکترغلامحسین صدیقی به پژوهش در باب روستاها و شهرک‌های زادگاه خود برخاسته و آثار مفیدی در این مقوله فراهم آوردند که هنوز بخش زیادی از آنها به چاپ نرسیده است.
این پژوهش‌ها و کتاب‌ها البته سبکی واحد نداشته و نویسندگان از الگوی مشخصی پیروی نکرده‌اند، چنانکه برخی به مباحث مردم‌شناسی و شیوه زندگانی مردم هر محل توجه داشته و محققان دیگر به موضوعاتی چون فولکلور، فرهنگ مردم و تاریخ و جغرافیای آن مناطق.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید