در مسیر شاهراه: پژوهشهای باستان شناختی در گودین تپه

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

امروزه با توجه به رشد سریع علوم در اغلب زمینه ها و گسترش آن در سراسر جهان کنونی، انتقال تجربیات و پژوهش های محققان بی شک از مهمترین وظایف پژوهشگران به شمار می رود. در رشته نوپای باستان شناسی نیز بهره گیری از تجربیات و پژوهش های باستان شناسان غیرایرانی بسیار ضروری به نظر می رسد. در این میان، ضرورت انتقال دستاوردهای علمی راجع به ایران، بیش ازپیش رخ می نمایاند. «در مسیر شاهراه»، حاصل زحمات چهل ساله ی گروهی از باستان شناسان، پژوهشگران و ایران شناسان موزه سلطنتی اُنتاریو کانادا بوده و دربرگیرنده آخرین نتایج کاوشهای کلیدی ترین محوطه باستان شناختی غرب ایران است که در سال 2011 میلادی به چاپ رسیده است.

سال ها از آغاز فعالیت های باستان شناسی در زاگرس مرکزی می گذرد. بیش از یک قرن است که باستان شناسان به بهانه های گوناگون در این بخش از ایران به کندوکاو می پردازند تا شاید بخشی از آنچه به عنوان میراث فراموش شده معنوی از آن یاد می کنیم را بازسازی کنند؛ اما با این حال در سال های آغازین این راه، عتیقه جویی سایه ای سنگین بر این این فعالیت ها افکنده بود. طی این یک قرن، باستان شناسان متعددی پای به این دره های پرپیچ وخم نهادند و شاید بتوان گفت در میان تمامی این باستان شناسان، تامس کایلر یانگ جوان که به تازگی در مقطع دکترای باستان شناسی از دانشگاه پنسیلوانیا دانش آموخته شده بود، توانست با شناسایی محوطه ای شگفت انگیز، فصلی تازه در باستان شناسی ایران، به ویژه زاگرس مرکزی رقم زند. این محوطه اسرارآمیز که در دشت کنگاور در استان کرمانشاه قرار گرفته برای اولین بار در سال 1965 توسط گروهی از موزه سلطنتی اُنتاریو به سرپرستی کایلر یانگ مورد کاوش قرار می گیرد و نتایج اولیه آن نیز در دو جلد به چاپ رسید .