موضوع سخنان اینجانب، چنانکه در برنامه هفته آمده، مربوطست به برخی آداب و رسوم معاشرت و برخورد ایرانیان عهد باستان که کم و بیش در دوره اسلامی نیز در ایران مراعات می گردیده است ولی خصوصیتی که این چند رسم و عادت در میان رسوم دیگر دارند، در اینست که این آداب و رسوم پس از سیر و سیاحت های طولانی پس از هزاران و صدها سال، دوباره از راه اروپا به محل و منشاء اصلی خود بازگشته اند و اینک گاهی از روی ناآگاهی، چنین گمان برده می شود که این مراسم،حقیقتا اساس و ریشۀ اروپایی دارند و ما ایرانیان از چنین آدابی، بکلی عاری و بی بهره بوده ایم.
پژوهشی در پیشینه نقاره كوبی (نوبت نوازی) درایران در دورههای هخامنشی ساسانی، به استثناء ساسانی، به استثناء آثار بجای مانده در تخت جمشید و سخنان نظامی، فردوسی،گزنفون، هرودوت، پیرنیا ـ رسوخ آئین نوبت نوازی در دوره اسلامی به نقل از ابوالحسن هلال (359-448 ه.ق) دركتاب رسوم دارالخلافه ـ دفعات نوبت نوازی و موارد دیگر آن، آئین نقارهزنی در عهد صفویه، وصف نقاره زنی از جهارنگردان خارجی، "پیترودلاواله ـ "Pietro della valle ،"شاردن ـ "Chardin ، و سایرین ـ اصطلاحات مخصوص نقاره و كرنا ـ نقاره كوبی در دوره قاجاریه و ادامه آن تا مشروطیت.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید