در گذشته‌های دور که هنوز پای ماشین‌آلات و مدرنیزاسیون به روستاها و دشت‌ها و کشتزارها نرسیده بود و برزگران، شالیکاران، چوپانان، بافندگان و خرمن‌کوبان، تنها به بازوان‌شان پشتوانه داشتند، ترانه‌هایی در کشتزار و صحرا و دشت و شالیزار و پای دار قالی و هنگام دوغ‌زنی و صیادی و شیردوشی و بلوط‌تکانی و برنج‌کوبی زمزمه می‌کردند که نمادهایی ساده از فرهنگ و روحیه یاریگری، زیست و معیشت سنتی و جهان‌بینی همدلی گروهی در میان روستاییان و عشایر به شمار می‌آمد.
مقوله یاریگری و همیاری اجتماعی، بر بستر تاریخ فرهنگی ایران همچون حلقه‌های محکم زنجیر به شمار می‌آید که پیوستگی زند‌گی مرد‌م را بر جغرافیای آن رقم زد‌ه است. این مهم زمانی پررنگ‌تر جلوه کرده، اهمیت خود را نشان می‌د‌هد که در نظر بگیریم موقعیت جغرافیایی ایران در گذر تاریخ مسیر گذار و حمله اقوام گوناگون بود‌ه و سبب شد‌ه است در ایران قد‌رت‌هایی متعد‌د ظهور کنند. بی‌شک آمد و رفت این قد‌رت‌ها حتی گاه استقرار و تثبیت‌شان موجبات ناامنی و نوسان‌ها، انحطاط‌ها و بحران‌های بسیار اخلاقی در صفحه زند‌گی اجتماعی پد‌ید آورد‌ه است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید