اخبار

اطلاعات مربوط به پوشش مردم در دورهٔ مادها و هخامنشیان، عمدتاً منحصر به لباس های مردان است. پوشش بانوان به طور خلاصه در انتهای این مقاله شرح داده خواهد شد.

با ورود اسلام به ایران حجاب وارد این کشور نشده است و بانوان ایرانی از دوران باستان به انواع گوناگون حجاب داشته اند. متاسفانه در خصوص تغییر، تحول و روند شکل ظاهری لباس در سلسله های بزرگی که پس از اسلام و پیش از روی کارآمدن دوره پهلوی در این کشور حکمرانی کرده اند، به اندازه دوران باستان تحقیقی صورت نگرفته و کمتر پژوهشی را می توان یافت که صرفا منوط به وضع پوشاک زنان در این دوران تاریخی باشد.

یکی ازراه های تبیین و تشریح جایگاه پوشاک و لباس در فرهنگ ما، بررسی بازتاب و اتعکاس این موضوع در تاریخ و ادبیات ایران است. مسئله ای که اگر به درستی شناخته شود ، به درک و تعمیق این مهم در تاریخ و فرهنگ ما و گسترش فرهنگ سازی مؤثر در این زمینه منجر خواهد شد؛ بنابراین، پژوهش در «ادبیات لباس»(1) ، به عنوان گذشته ، حال و آیندۀ این فرهنگ، می تواند در زمینۀ جمع آوری مستندات تاریخی لباس و پوشاک در ایران و ایجاد ذهنیت هایی برای طراحان و سازندگان کارساز و راهگشا باشد.

سفرنامه ها از منابع مهمی هستند که به رغم اشارات سطحی و پراکنده، دقایقی از فرهنگ و سنن گذشته را در خو جای داده اند که در سایر منابع صحبتی از آنها به میان نیامده؛ از این رو، پرداختن به شاخصه های فرهنگی از طریق سفرنامه ها می تواند در انجام پژوهش و تحقیق، محقق را یاری کند.

مقالۀ حاضر به منظور بررسی جامعه شناختی پوشاک در دورۀ زندیه انجام شده است. هدف این مقاله بررسی نوع پوشاک در بین طبقات اجتماعی و مردان و زنان دورۀ زندیه است. پوشاک زنان و مردان دورۀ زندیه به تفکیک و بر اساس نظریه قشربندی کارکردی «دیویس» و «مور» تحلیل شده است.

مانی و مانویان به فراست دریافتند که بهترین وسیله ترویج و تبلیغ دین، نگارش و بهره‌وری از هنرهای کلامی و تصویری است. از این رو، حجم عظیمی از گنجینه‌های تصویری آثار مانی و پیروان او بازمانده است.

ارزش و مقام زن در تاریخ ایران بسی گسترده و قابل تامل است. در دوران صفویه به واسطۀ رسمیت یافتن تشیع دوازده امامی، زن ایرانی در چارچوب اعتقادات مذهبی وضع خاصی پیدا کرد. مورخین ایرانی عصر مورد نظر به واسطۀ عدم دسترسی به حرمسرا و مصاحبه های حضوری، نتوانستند گزارش های مفصل و دقیقی ارائه دهند. آنچه از نوشته های سیاحان بر می اید زنان در دوره ی صفویه دارای حجاب و پوشش خاصی بوده اند و در پرده زندگی می کردند.