اخبار

«ای خانم از پیاده‌رو، بی فیس و بی افاده رو/ دوچرخه‌چی عقب بزن، درشکه‌چی جلو برو/ صغری بَگم با بچه‌هاش شب‌ها به لاله‌زار می‌ره/ پاش که به میدون می‌رسه صف می‌گیره قطار می‌ره...». این بخشی از ترانه‌ای است که هوشنگ جاوید می‌خواند و از آن به عنوان ترانه مطربی تهران که به سمت انتقاد از رفتارهای اجتماعی پیش می‌رفته، اشاره می‌کند که به نحوی عمل فرهنگ‌سازی را با استفاده از آن انجام می‌دادند.

مناجات‌خوانی با این‌که دارای ظاهری دینی و مذهبی است و به‌نظر می‌رسد که پس از ورود اسلام به ایران در فرهنگ ما رسوخ کرده اما ریشه‌ای کهن در تاریخ این سرزمین دارد. هنری که زیرشاخه‌های فراوانی را شامل می‌شود و از ادعیه تا شعر و ترانه ایران را تحت‌تأثیر قرار داده است. یکی از برجسته‌ترین پژوهشگران موسیقی نواحی و آیینی معتقد است بی‌توجهی مسئولان فرهنگی و وضع قوانین نادرست باعث کمرنگ‌شدن این هنر در میان مردم شده است

صدیقه موسوی: طرقبه از قدیم الایام به‌خاطر آب وهوای مناسبی که دارد و آرامشی که در آن حاکم است، برای آنها که در پی خلوت وآرامش واقعی هستند، سوژه مناسبی بوده است . از ایرج میرزا تا اخوان و ازمقام معظم رهبری تا دکتر علی شریعتی هر کدام روزهایی را در این نگین سبز گذرانده اند ودر آثارشان رد پایی از آن به‌جاست، هوشنگ جاوید هم ساكن آنجاست .

موسیقی سوگ موسیقی خاصی است که تعاریف خاص خود را نیز می طلبد با فرارسیدن ایام سوگ در ایران، ماه های رمضان، محرم و صفر شاهد انواع و اقسام موسیقی های خیابانی هستیم که رنگ و بوی موسیقی ندارند اما حمایت می شوند. گفته می شود بخشی از کوتاهی ها به تاریخ برمی گردد و برخی نیز تابع مدیریت و شرایط ناصحیحی است که در آن اعمال سلیقه شخصی می شود.