اخبار

نعمت فاضلی در این مقاله با استناد به اندیشه‌ی دبورا تنن دو رویکرد «نقد مناقشه‌انگیز» و «نقد سازنده» از هم متمایز شده است؛ رویکرد مناقشه‌انگیز اگرچه کاربردهای مفید و ضروری برای توسعه‌ی علمی دارد اما مستلزم نوعی کنش قهرمانانه است و لزوماً همه‌ی دانشگاهیان آمادگی انجام آن را ندارند. در مقابل رویکرد نقد سازنده با روحیه‌ی مسالمت‌جو و فرهنگ آکادمیک کنونی ما سازگارتر است.

محسن آزموده: مفاهیمی چون امید و نشاط و شادمانی آنقدر به صورت نابجا و در بیان‌های غیردقیق و تبلیغاتی و توصیه‌ها و دستورالعمل‌های به ظاهر روانشناسانه به كار رفته‌اند كه معنا و مدلول دقیق و موثر خود را از دست داده‌اند، شاید یك دلیل این استفاده بی‌حساب و كتاب نقش مهم آنها در كیفیت زندگی انسان‌هایی باشد كه بیش و پیش از هر چیزی حضور یا عدم حضور آنها را احساس می‌كنند. شرایط فراهم آمدن امید و نشاط اما به هیچ عنوان مفاهیمی صرفا روان‌شناختی یا دستوری نیست و تحقق واقعیت آنها در یك بستر اجتماعی و در تعامل جمعی كنشگران یك جامعه ممكن می‌شود. به همین دلیل است كه بحث درباره این مضامین باید با حضور جامعه‌شناسان و اندیشمندانی صورت گیرد كه مستقیما حیات جمعی انسان‌ها و شرایط و امكانات آن را موضوع مطالعه خود قرار می‌دهند.

انسان ایده‌آل برای نقش آکادمی در ایران انسانی است که نسبت به جامعه و انسان، تاریخ و فرهنگ همواره احساس مسئولیت می‌کند. در حوزه معرفتی یا رشته علمی از تخصص و مهارت‌های عالی برخوردار و نسبت به ارزش‌های اجتماعی و اخلاق انسانی حساس و متعهد است. انسانی که برای ایفای نقش‌های حرفه‌ای، اجتماعی، دانشگاهی و به‌طورکلی مسئولیت‌های خود داوطلب است. دکتر آئینه‌وند یک نمونه از این انسان‌ها بود. در همین راستا با دکتر فاضلی به گفت‌وگو پرداخته‌ایم که متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

«رسانه‌ای شدن» فرهنگ چه مسئولیتی را متوجه استادان دانشگاه‌ کرده است؟ طی دهه‌های اخیر، رویکرد به دانشگاه تحت تأثیر معرفت شناسی‌های جدیدی قرار گرفته‌ که قرائت‌های تازه‌ای از این نهاد را در سطح جهان ارائه می‌کند. این نگاه نوین که کل سیاستگذاری علم و سیاستگذاری دانشگاه را تحت تأثیر قرار داده، برخاسته از دو تئوری اساسی «سیستم نوآوری» و «دیدگاه‌های برنولاتور» است.