اخبار

واژه مشروطه از نیمه های دوره سلطنت ناصرالدین شاه بر سر زبان ها جاری بود1، اما کمتر کسی به درستی به اصل معنا و مفهوم آن توجه داشت. جناح روشنفکری، ریشه واژه را یک کلمهء لاتین فرانسه LAchart لاشارت می دانستند که به معنای قانون است و از طریق ترکیه در نوشته های نامق کمال 2، روشنفکران ایرانی آن را تکرار می کردند

اندیشه سیاسی شیعه یكی از بخش‌هایی بود كه در جریان انقلاب مشروطه دچار تحولات جدی شد. چهره‌هایی در این حوزه ظهور كردند كه اندیشه‌های بسیار مترقی نسبت به زمان خود داشتند. یكی از این چهره‌ها آیت‌الله میرزا محمدحسین نایینی است. در مورد نایینی و اندیشه‌های او با عبدالله ناصری، درباره اندیشه نایینی و تاثیراتی كه پس از او در اندیشه سیاسی دینی در ایران- یعنی مهم‌ترین كشور شیعه‌مذهب در جهان- ایجاد شد، گفت‌وگو كرده‌ایم.

بسیاری در امروز ایران مشروطه را یک انقلاب شکست‌خورده می‌دانند و گونه‌ای سخن می‌گویند که انگار ما هنوز درگیر مسائلی چون جدال سنت و تجددیم؛ این حرف‌ها پوچ و بی‌موردند. انقلاب مشروطه تغییراتی در هندسۀ اجتماعی ایران خلق کرد که بازگشت‌ناپذیرند؛ همچنین این تغییرات صورت معادلات اجتماعی تازه‌ای را در برابر ما گشوده است که مسائل آن به نسبت گذشتۀ پیشامشروطه دیگرگونه است.

قانون گذاری از مفاهیم و موضوعات مورد بحث میان جریان های سیاسی و مذهبی مختلف در دوران مشروطه بوده است که متناسب با تعریفی که هر یک از جریان ها از قانون گذاری و حیطه آن در اسلام ارائه داده اند مواضع مختلفی در برابر نهضت مشروطیت که یکی از اصول اصلی آن قانون و قانون گذاری است اتخاذ کرده اند.

بعدازظهر دوشنبه 20 اردیبهشت سالن دکتر شکوهی دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس میزبان نشست نقد و بررسی کتاب «آستانه تجدد؛ در شرح تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله» اثر تازه داود فیرحی، استاد دانشگاه تهران بود. کتابی که به تازگی از سوی نشر نی منتشر شده و فیرحی در آن تلاش کرده است که شرحی برای یکی از مهم‌ترین کتاب‌های تاریخ اندیشه سیاسی و تحولات اجتماعی و سیاسی ایران بنویسد.