اخبار

کتاب «موزه و موزه‌داری در ایران (به روایت اسناد)» به مرور موزه پرداخته و با مطالعه برخی سفرنامه‌ها به تاثیرپذیری شاهان قاجار در تاسیس موزه اشاره کرده است. از طرفی نخستین متن مکتوبات موزه‌ای ایران در زمان قاجار متعلق به میرزا ابوطالب‌خان است که نخستین سیاح ایرانی است که به اروپا، آفریقا و آسیا سفر کرده است.

امام علی(ع) در اندرز به فرزند گرانقدرش امام حسن مجتبی(ع) می فرماید: «درست است که من به اندازه همه کسانی که پیش از من زیسته‌اند عمر نکرده‌ام، ولی در کردار آنها نظر افکنده‌ام، در اخبارشان تفکر کرده‌ام و در آثارشان به سیر و سیاحت پرداخته‌ام، تا بدانجا که همانند یکی از آنها شده‌ام، بلکه گویی به دلیل آنچه از تاریخشان به من رسیده است، با همه آنها از اول جهان تا امروز بوده‌ام. من قسمت زلال و مصفای زندگی آنها را از بخش کدر و تاریک آن بازشناختم و سود و زیانش را دانستم و از میان تمام آنها، بخشهای مهم و برگزیده را برایت خلاصه کردم»

احتمالا شما نیز با شنیدن کلمه موزه آنچه به ذهنتان متبادر می‌شود، ابنیه تاریخی و قدیمی است که هریک مجموعه‌ای از اشیا و ابزار ارزشمند تاریخی را در خود به یادگار دارند. اندک‌موزه‌هایی که در دوره معاصر ایران و از ابتدا با عملکرد موزه اقدام به ساخت آنها شده، به دهه ٥٠ بازمی‌گردند شاید بتوان از موزه هنرهای معاصر تهران اثر کامران دیبا به‌عنوان یکی از نمونه‌های موفق در میان موزه‌های معاصر کشور نام برد. اما آنچه مبرهن است شهرهای ایران از موزه‌های تخصصی با معماری فاخر و نمادین کمتر بهره‌مندند و اغلب تغییر کاربری ابنیه قدیمی و تاریخی منجر به تشکیل موزه‌ها شده است.