اخبار

در این کتاب به بحث معرفت از منظر عرفا و صوفیان در برهه تاریخی قرن سوم تا هفتم هجری پرداخته شده است. مهم‌ترین مسئله‌ای که حکمت ذوقی طریقه‌های باطنی و صوفیانه را از دین‌داری عامه و حتی عابدان و زاهدان جدا می‌کند، معرفت است. دین برای مؤمنان متشرع آیین درست زیستن در دنیاست، به منظور رسیدن به ثواب و نجات‌یافتن از عذاب در آخرت. حتی زهاد و عبّادی هم که زندگی خود را وقف عبادت و پرستش خداوند کرده‌اند، دین‌داری را به دلیل ترس از عذاب دوزخ از یک‌سو و شوق رفتن به بهشت از سوی دیگر اختیار کرده‌اند. اما منظور اهل سلوک و طریقه‌های باطنی و صوفیانه از دین‌داری، رسیدن به توحید از راه معرفت است. به همین دلیل است که این طریقه‌ها را طریقه‌های عرفانی نیز می‌خوانند.