اخبار

دامنه ی گسترش واژه های زبان های ایرانی و از آن جمله زبان فارسی در زبان های دیگر به محدوده ی جغرافیایی یا دوره ی زمانی خاصی محدود نمی شود و می توان این پدیده را در حوزه های گسترده ی جغرافیایی گسترده و در زبان هایی متعدد و نیز در گستره ی قابل توجهی از زمان مشاهده نمود.

از جمله آثاری که از مانویان در منطقه ترفان چین بر جای مانده اشعاری به زبان های فارسی میانه، پارتی و سغدی است. این اشعار که در قالب های مختلف سروده شده اند، همه درون مایه ای دینی و عرفانی دارند. بسیاری از آنها در ستایش ایزدان و بزرگان دین مانوی اند، برخی سوگ‌سرود هستند و دسته ای نیز با روایتی عرفانی، جدایی جان را از اصل خود و گرفتاری هایش در زندان ماده را بازگو می کنند.

باور به زندگی پس از مرگ و رستاخیز، از جمله پرسش هایی است که ذهن هر باورندۀ دینی را به خود مشغول می دارد. نزد زردشتیان نیز، از امید به پاداش در برابر نیکی سخن رفته است. این مفهوم، در متون پهلوی بسیار روشن تر و کامل تر از متون اوستایی توصیف شده است.