در 1297 خورشیدی که من پس از تحصیل از اروپا به ایران بازگشتم با میرزا عبدالعظیم خان گرکانی (که یکسال بعد در موقع تأسیس سجل احوال ظاهراً نام خانوادگی قریب را انتخاب نمود) آشنا و در 1299 در دارالفنون با او همکار شدم.
داستان ساده و در عین حال تکاندهنده است؛ حال این روزهای خانه «عبدالعظیمخان قریب» ناخوش است. اهالی روستایش میگویند اگر رسیدگی فوری به آن نشود، سال آینده دیگر وجود نخواهد داشت.
در روستای گرکان از توابع تفرش هیچخبری از تابلوی راهنما نیست و روستاییان نقش هدایتگر و راهنما به سمت موزه پروفسور عبدالعظیم قریب را بر عهده میگیرند و با انگشت بنایی را نشان میدهند که هم ثبت ملی شده و هم قدمت قجری دارد؛ اما برخلاف نمای سالم و سرپایش، از درون جز چند در و پنجره شکسته و دیوارهای نیمهفروریخته چیزی نمانده است. به گفته یکی از ساکنان گرکان سقف این موزه شاید تنها یک زمستان دیگر تحمل دارد و در صورتی که مسئولان سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری استان مرکزی برای مرمت این بنا اقدام نکنند تا سال آینده اثری از این بنا نخواهد ماند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید