در روزگاری که به سر میبریم، به دلیل درهمتنیدگی فرهنگهای گوناگون، بسیاری از آیینها در گوشه و کنار جهان، صورتی یکسان دارند. ریشههای مشترک بسیاری از مبانی اعتقادی، دلیل این تشابه به نظر میآید. هر آیین و رسم از نقطهای آغاز شده که ویژه همان نگاه مولف و هسته اولیه بوده، پس از آن آرامآرام تغییر شکل داده و بر آن شکل تغییر یافته اصرار شده و آن رسم تبلیغ و تکمیل شده، باز بر آن شکل تکمیلیافته اصرار شده است؛ امروز آنچه ما با اعتقادی راسخ بدان معتقدیم، دستاورد همین فرآیند به شمار میآید. سوگواری یکی از مهمترین پاسخهایی قلمداد میشود که انسان از همان بدو پیدایش به یکی از پرسشهای مهم خود داده است؛ این که چگونه میتوان درد از دست دادن را فروشست؟ امروز اگرچه پاسخ این پرسش در بیشتر نقاط دنیا، پوستهای تا اندازهای یکسان دارد که آن همان سوگواری و زاری است، اما منابع تاریخی و اسناد به جایمانده از گذشتههای دور نشان میدهد دستکم ایرانیان باستان اینگونه نمیاندیشیدند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید