سیدعلی موسوی گرمارودی، از شاعران پیشکسوت شعر آیینی، گفت: امروز مشکلات و آفت‌های متعددی در شعر آیینی وجود دارد که یکی از مهمترین آن‌ها مبالغه‌گویی و بزرگنمایی افراطی است.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی، به یکباره همه بنیان های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه دچار تحول و تطور گردید. تکانه هایی که از وقوع انقلاب اسلامی در همه ارکان جامعه ایجاد شده بود، رفته رفته به پیکره ادبیات نیز سرایت کرد و ادبیات معاصر در یک دگردیسی ناگزیر، به هویت جدیدی دست یافت. هویتی منبعث از جهان بینی توحیدی و مبتنی بر آموزه های دینی و قرآنی .
«باز این چه شورش است که در خلق عالم است...» شاید بتوان گفت که این بیت معروف‌ترین شعر آئینی است، شعری متعلق به شاعری در قرن دهم هجری. از این شعر تا «بزن بریم به سرعت ذوالجناح، بزن بریم کربلا» که چندی پیش در یک مداحی شنیده شده، فاصله بسیار است. البته کم هم نیستند اشعار آئینی امروزی وزین اما این نوسان از کجا در شعر آئینی وارد شد و چگونه این همه فاصله چه در شعرهای شاعران آئینی و چه در آنچه که مداحان با این عنوان می‌خوانند به وجود آمد؟
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید