اسلام در هند ابتدا به صورت روش های غیرنظامی و به وسیله ی تاجران و بازرگانانی که ما بین شبه قاره هند و شبه جزیره عربستان در رفت وآمد بودند، به صورت مسالمت آمیز اما محدود گسترش یافت. اما گسترش و نشر فرقه های اسلامی به خصوص فقه حنفی که با یورش سلطان محمود به هندوستان آغاز گشته بود، در دوران جانشینان این سلسله یعنی غوریان نیز در این منطقه ادامه یافت و در زمان قدرت گیری سلاطین دهلی من جمله شاهان معزی، سلاطین خلجی، تغلغیه، سلسله ی سادات، لودی و سوری تثبیت گردید.
سازوکار نشر و گسترش اسلام در شرق آسیا و شبه قاره هند با دیگر مناطق اسلامی متفاوت بوده است. در این منطقه تجار، بازرگانان، علما، دانشمندان و صوفیان از طریق تعامل و تبادل فکری و فرهنگی و با تساهل و مدارا، بومیان این مناطق را به آیین اسلام در آورده اند.
تاکنون آثار بسیاری در زمینۀ فرهنگ های فارسی شبه قاره، به قلم محققان و فرهنگ نویسان ایرانی شرح و بررسی شده است. اما برخی از این فرهنگ ها همچنان ناشناخته باقی مانده اند که یکی از آنها، بحر عجم، فرهنگ فارسی به فارسی تألیف شده در قرن 13 قمری است. مؤلف در این فرهنگ، مصدرهای بسیط و مرکب و مشتقات آنها و نیز ترکیب های وصفی و اضافی را از فرهنگ های پیش از خود، از جمله کشف اللغات، بهار عجم و غیاث اللغات گرد آورده است.
این مقاله به بررسی پیدایش و ویژگی های شمایل نگاری در دوره های گوناگون تاریخی هند و در میان فرهنگ های گوناگون شبه قاره می پردازد. از ظهور شمایل ها در قالب مجسمه های سنگی و بعد انتقال آن به رسانه نقاشی، از شمایل های سلطنتی گورکانی تا تصویرگری کتابهای مذهبی هندو و سپس در دوران جدید درون قالب های سیاسی، عرفانی و هنر مدرن و جدید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید