اخبار

در ادامه برنامه‌های پنجشنبه‌های مؤسسه مطالعات سیاسی اقتصادی پرسش، سمینار وضعیت ترجمه در ایران با حضور سیاوش جمادی (تبارشناسی ترجمه در ایران)، محمد مالجو (ترجمه در چارچوب دانشكده‌های اقتصاد: راه‌حل یا جزیی از معضل)، عادل مشایخی (ترجمه، زبان، اندیشه)، مراد فرهاد‌پور (ترجمه در آینه تجربه)، صالح نفی (سوژه مترجم) و تایماز افسری (ترجمه: چهره شاعر مدرن ایرانی در چشم‌انداز تاریخ) برگزار شد.

وضعیت انتشار كتاب در دهه ٥٠ به طور كلی و در حوزه ادبیات وضعیت مناسبی بود. به ویژه فعالیت نشریات مختلف ادبی و كتاب هفته به سردبیری احمد شاملو و مدتی هم به سردبیری دكتر محسن هشترودی واقعا به تنهایی توانستند نسلی را با ادبیات جهان اعم از ادبیات روسی یا ادبیات اروپای غربی ودیگر كشورها آشنا كنند و از این لحاظ رهگشا باشند. دكتر مصطفی رحیمی نیز در آن زمان بسیاری از آثار ادبی ژان پل سارتر یا دكتر حسن هنرمندی آثار زیادی از آندره ژید را ترجمه كردند یا مترجمان دیگر مثل محمد قاضی، حسن لطفی و نجف دریابندری واقعا كار ترجمه را در سطح بسیار خوبی انجام می‌دادند اما آثاری كه منتشر نمی‌شدند در دو دسته قرار می‌گرفتند؛

عاطفه شمس: زمان زیادی از روزگار جولان روشنفكری بر تحولات سیاسی و اجتماعی نگذشته اما امروز به وضوح شاهد آن هستیم كه طبقه روشنفكر برش و اثرگذاری گذشته را در جامعه ایران ندارد. پیش‌تر، هر چند سال دست‌كم یك یا دو نویسنده، متفكر یا به قولی روشنفكر در جامعه ظهور پیدا می‌كرد و جو غالب را در دست می‌گرفت. اما این روزها دیگر كمتر اسمی از این طبقه در تحولات اجتماعی می‌شنویم.

«قضیه تفكر خیلی ساده است. حكمت قدیم خاص و عام می‌كرد و از فیلسوفان با عناوینی چون بحرالعلوم و شیخ و معلم اول و ثانی و... یاد می‌كرد. این تعابیر باعث می‌شد كه كسی جرات رویارویی با تفكر را نداشته باشد، این در حالی است كه تفكر خیلی خیلی ساده است و از همین جایی كه نشسته‌ایم آغاز می‌شود. ممكن است واقعه‌یی رخ دهد و آن واقعه ما را به تفكر وادارد. وقتی به فكر وادار شدیم، می‌توانیم جریان تفكر را رها كنیم و به زندگی روزمره بپردازیم، اما كسانی هستند كه به هر دلیلی فكر را رها نمی‌كنند». سیاوش جمادی با بیان جملات اخیر در انتهای گفت‌وگوی حاضر گویی ناخواسته به خودش اشاره می‌كند.