اخبار

«هرازگاهی خانواده بار و بندیل را می‌بست و ١٠ روز یا ٢ هفته برای مسافرت به حرم شاه‌عبدالعظیم می‌رفت. به اندازه کل مدت سفر وسیله برمی‌داشتیم. برای این‌که هزینه مسافرخانه ندهیم، رختخواب، بقچه لباس، وسایل آشپزی و خلاصه همه چیز را با خود می‌بردیم. سوار ماشین‌دودی می‌شدیم و به باغ طوطی می‌رفتیم. شب‌ها هم در همان محوطه حرم می‌ماندیم. در مسافرت‌های دور، برای بچه‌های کم سن و‌سال بلیت نمی‌خریدند. چند ساعت تمام بچه بیچاره را روی دست خود می‌گرفتند. بعضی وقت‌ها هم که شانس با ما بود، روی پیت‌های حلبی وسط ماشین‌دودی می‌نشستیم.