اخبار

دریغا زریاب و دریغا فرهنگ ایرانی! جز این چه می‌توانم گفت، در این راسته بازار مدرک‌فروشان با ارزِ شناور. در این سیاهی لشکر استاد و دانشجو. سیاهی لشگری از خیل دانشجویان و استادان چیزی برابر تمام دانشگاه‌های فرانسه و آلمان و انگلستان و شاید هم چندین کشور پیشرفته دیگر و جهل مرکّب مدیرانی که این سیاهی لشگر را افتخاری از برای زمانه خویش می‌دانند. کفاهُم جَهلُهُم!

اتاقی که «تاریخیهای» مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی در آن کار می کنند و در این هشت نه سال اخیر،بنده بوریا باف نیز با اجازه حریربافان بخش تاریخ، تخته پوستی در گوشه آن داشته ام، صحبتهای سه شنبه شلوغتر از روزهای دیگر و پر رفت و آمد تر از دیگر قسمت های مرکز بود. از حدود ساعت 9 صبح هر ده پانزده دقیقه ای در اتاق آهسته باز می شد و همکاری یا چهره آشنایی به داخل سرک می کشید و می پرسید: استاد آمدند؟ و بنده که میز کارم نزدیک تر از همهبه در ورودی بود می بایست جواب بگویم: خیر، هنوز نیامده اند! احتمالا تا نیم ساعت دیگر پیدایشان خواهد شد، رفته اند دفتر رییس مرکز و از این جور چیزها.