اخبار

اگرچه پهنه فعالیت‌اش «ادبیات» است اما رشته دانشگاهی‌اش، «روان شناسی» بوده است. همین هم باعث شده که در هر دو عرصه، دستی بر آتش داشته باشد. از یک سو، کوشیده میان نقد ادبی و روان شناسی، پیوند ایجاد کند تا بتواند بویژه آثار صادق هدایت را مورد مداقه قرار دهد. از سویی دیگر، ادبیات داستانی معاصر ایران را کاویده و میان آن و مسائل دیگری چون تاریخ، ارتباط برقرار کرده است.

دکتر حورا یاوری، سال گذشته در سفری به ایران و در جلسه‌ای که برای گفت‌وشنود در مورد نقد آثار ادبی برگزار شده بود، در مورد نقد روانکاوانه و تلاش‌هایی که خود در این زمینه داشته است سخن گفت ، صحبت هایی که به حال و هوای پرونده این شماره ی مجله نزدیک است.از نقش ادبیات در مدرن شدن جامعه ایرانی گرفته تا تاثیر نویسندگان زن ایرانی در مسائل اجتماعی این مرز و بوم . و این نوشتار، بخشی از آن گفتار است که می‌خوانید ...

پاییز 89 بودومادست به کارتدارک مطالب ویژه‌نامه‌ا‌ی برای هوشنگ گلشیری؛که درحین کاربه صرافت گشودن زاویه‌ای افتادم ناظربر «نسبت روانکاوی وشخصیت‌های آثار گلشیری».زاویه‌ای که پس ازبررسی مواردی چند،سرآخردرگفت‌وگوبادکترحورایاوری گشوده شد.کسی که درفهرست تالیفاتش هم«گفتارهايی درنقدادبی»دیده می‌شود،هم«روانكاوی و ادبيات»و هم دیگر سوابق‌اش نشان می‌دادکه برای گفت‌وگودرباره موضوع موردنظرم گزینه‌ نامناسبی نیست.به هرحال گفت‌وگوی من با«پژوهشگر ارشدمركز مطالعات ايران دردانشگاه كلمبيا»گویا تقدیرش این بودکه حالا درقانون منتشرشود؛همزمان با 52 اسفندوبه بهانه‌ 74 سالگی گلشیری.