اخبار

علی شروقی: «آنتولوژی شعر اجتماعی ایران» کتابی است تألیف و گردآوریِ حافظ موسوی که امسال در نشر ورا منتشر شده است. موسوی در این کتاب با همکاری کاظم هاشمی منتخبی از شعر اجتماعی ایران ارائه داده است و چنان‌که او خود در پیشگفتار کتاب توضیح داده از شعر شاعران دوره مشروطه آغاز می‌شود و به شاعرانی می‌رسد که «تا پیش از دهه‌‌ی شصت به شهرت یا شهرت نسبی رسیده‌اند». کتاب اما ظاهرا قرار است بخش دومی هم داشته باشد که آن بخشِ دوم شعر شاعرانی را شامل خواهد شد که از دهه شصت به بعد به‌عنوان شاعر به شهرت رسیده‌اند.

حافظ موسوی شاعری است که می‌توان اشعارش را بازخورد و آینه‌ای از روح زمانه دانست، اشعار او علاوه بر تاکید بر فردیت و دغدغه‌های زندگی انسان امروز،‌ به طور مشخص، گاه سوگیری‌های سیاسی و اجتماعی دارد و به خصوص اشعار او درباره خاورمیانه و عصبانیت انسان شرقی از پیامدهای حضور دیگران در این منطقه را در زبانی ساده بیان می‌کند. او معتقد است جایگاه شعر امروز مانند گذشته نیست و در دنیای امروز شعر هنر بلامنازع نبوده و جایگاه خود را به رسانه‌ها و هنرهای دیگر داده است.

حسن همایون: می‌پرسم که «ادبیات مستقل ما از هر سو تحت فشار است. آیا رواست در چنین فضایی کسانی از اهالی ادبیات به دلایل شخصی مدام بر این فشارها دامن بزنند و جوایز مستقل ادبی را منکوب و سرکوب کنند؟» حافظ موسوی شاعر و منتقد ادبی و دبیر جایزه شاملو پاسخ می‌دهد «این سؤال را باید از همان‌ها پرسید. بعضی از این افراد قصدشان فقط مخالفت است.