اخبار

کتابی تازه از جلال خالقی مطلق با عنوان «زنان در شاهنامه» در ایران منتشر شد.

مدال طلا که بالاترین نشان بنیاد علمی-فرهنگی پروفسور یلدا است به پاس حدود نیم قرن خدمات بی‌شائبه فرهنگی دکتر جلال خالقی‌مطلق، استاد ادبیات پارسی دانشگاهای آلمان و شاهنامه‌پژوه پیشکسوت در راستای شناساندن فرهنگ و ادب ایران زمین در فراسوی مرزهای ایران به وی اعطا شد.

با پدید آمدن شاهنامه پشت ایران محکم شد و این اطمینان حاصل گشت که شخصیّت ملّی ایران تسخیر ناپذیر خواهد ماند چنان‌که ترک آمد، مغول آمد ولی ایران، ایران ماند و فردوسی مردی نمونه، نماد مقاومت، مظلومیبت، آزادگی، خروشندگی و کامروا در ناکامی کسی که در کشمکش میان دو تیره‌ی فکر، پیروزی نهایی با اوست و چراغ ایران در درون کتاب او هرگز خاموش نمی‌شود. اگر شاهنامه نبود، ایران گذشته خود را فراموش می‌کرد، ادبیات فارسی به این غنا و تنوّع دست نمی‌یافت و عرفان بالیده نمی‌شد. در یک سخن شاهنامه کتاب مردم ایران است و گرچه به دست یک نفر پدید آمده، گویی هزاران هزار در ایجاد آن دست داشته‌اند.

درباره نام و نسب شاعر، جز کنیه او ابوالقاسم و تخلص او فردوسی، نمی توان به قطعیت نظر داد. نام او را در ماخذ گوناگون و نیز در مقدمه برخی از دستنویس های شاهنامه منصور، حسن، احمد و محمد و نام پدرش را حسن، احمد، اسحاق و فخرالدین و نام نیای او را شرفشاه و فرخ نوشته اند. فتح بن علی بنداری از شاعربا عنوان «الامیر الحکیم ابولقاسم منصور بن الحسن الفدوسی الطوسی» نام می برد.

انتشار شاهنامه خالقی مطلق تحول بزرگی در عرصۀ شاهنامه شناسی و تصحیح متن در ایران بود. دعوت صریح خالقی از منتقدان در مقدمۀ متن شاهنامه اش برای بررسی بیت بیت تصحیح او و بحث های گوناگون تصحیح متن در یادداشت های شاهنامه توسط او، باب جدیدی را در مقابل پژوهشگران این عرصه گشود.

صبح روز پنجشنبه، بیست وششم فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و نود و پنج، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار با همراهی کتابفروشی آینده و مجلۀ بخارا در پنجاهمین جلسه از مجموعه نشست های کتابفروشی آینده، میزبان دکتر جلال خالقی مطلق، شاهنامه پژوه و محقق زبان و ادبیات فارسی بود.

علی دهباشی، سردبیر مجله بخارا، از برگزاری مراسم دیدار و گفت‌وگو با جلال خالقی مطلق، پژوهشگر حوزه ادبیات فارسی در روز پنجشنبه 26 فروردین در کتابفروشی آینده خبر داد.

معنی اصلی آواز در فارسی و پهلوی « صوت و صدا »ست و در فارسی از این معنی اصلی چند معنی دیگر نیز برآمده است، همچون « نعره، آواز خوش و نغمه، نام، شهرت و آوازه (نیک یا بد)، خبر و آگاهی، عقیده و رأی، دعویِ بی‌برهان ». در شاهنامه یک معنی انتزاعی دیگر آن « پی، سبب و بهانه » است که در برخی از دستنویس‌های شاهنامه آمده است و در برخی دیگر به واژه‌ای دیگر گشتگی یافته است و در تصحیح‌های کنونی شاهنامه، از جمله تصحیح نگارنده، یا اصلاً نیامده و یا اگر یکی دوباری آمده است

«خوش باد این نیک‏بختی و فرخی علمی بر خالقی مطلق، دوستی که زندگی روحی و حتی عادی خود را در پژوهش سخن‏های دیرینه شاهنامه گذرانید و در شناخت حماسه ملی ایران و تاریخ دیرین ما همراز با فردوسی و همراه با شاهنامه زیست و امروز گُلِ رنج‏های کهن خود را در هشت دفتر پیش رو دارد. پس شاهنامه آخرش خوش بوده است از این روی که یک ایرانی کاردان تصحیح آن را به اسلوب و آداب استوار پیش برد و متنی را در اختیار گذارد که بی‏ گمان برجسته‌ترین است از میان دیگر چاپ‏ها.»

شست معرفی و نکوداشت اثر برگزیده میان رشته‌ای روان‌پژوهی و ادبیات، از سلسله بحث‌های میان رشته‌ای مرکز خدمات روانشناسی سیاووشان بود که به میزبانی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی با حضور جمعی از استادان و دانش‌پژوهان برگزار شد.