اخبار

یکی از رایج ترین آرایه های ادبی که در گفتار و نوشتار کاربرد دارد، مثل، نمثیل و یا تشبیه است. این آرایه ها گرچه در ماهیت با یکدیگر همانندی هایی دارند که تشخیص آنها را از یکدیگر دشوار می سازد، اما در ادبیات که حد و مرزی هر اصطلاح روشن است، تمایز آنها از یکدیگر امکان پذیر است. مَثَل و کاربرد آن در کلام یکی از انواع آرایه هاست که در توصیف و تعریف آن گفته شده است: «مثل جمله ای است مختصر و مشتمل بر تشبیه یا مضمون حکیمانه که به سبب روانی لفظ و روشنی معنی و لطف ترکیب شهرت عام یافته باشد و همگان آن را بدون تغییر و یا با اندک تغییر در محاوره به کار برند»

تشبیه در قرن چهارم بسیار ساده بوده است و شاهنامه فردوسی بهترین تشبیهات زبان فارسی را داراست . به مرور زمان طرز بیان تحول یافته و پیچیده گویی رواج پیدا کرده است . نثر متکلفانه و مصنوع نشانه دانایی شده ‘ صنایع غلیظ از زبان عربی در شعر فارسی خود نمایی کرده است معما گونه بودن شعر نو دنباله همین تطور و تحول است .

گرایش به خدا در فطرت انسان ها قرار داده شده و آدمی در طول تاریخ در پی شناختن خدای خود بوده و بسا که در این مسیرْ مصادیق ناشایست را به عنوان خدا پرستیده است. برخی برای شناخت خدا او را به انسان یا موجودات دیگری تشبیه می کنند

در این مقاله به صناعت حُسن تعلیل در شعر حافظ پرداخته می شود. حسن تعلیل صناعتی است که در آن شاعر دلیلی ادعایی برای پدیده ای می آفریند یا بین دو پدیده رابطۀ علت و معلولیِ تخیّلی ایجاد می کند.