تاریخ نگاری ایران در دورۀ ایلخانان به نام های تنی چند از دیوان سالاران برجستۀ ایرانی مزین شده که از آن میان است عطاملک جوینی نویسندۀ تاریخ جهانگشای، و خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی، صاحب جامع التواریخ. این دو مورخ دیوان سالار با گرایش ها و دیدگاه های متفاوت به تدوین دو کتاب ماندگار و برجسته تاریخی دست زدند که بیشترین اختلاف نظرهای آنان را می توان در چگونگی ارائه مطالب درباره اسماعیلیان مشاهده کرد.
آنچه در این نوشتار از نظر خوانندۀ محترم می‌گذرد، برداشت نویسنده از مطالعۀ کتاب تاریخ جهانگشا و معلومات و اطلاعاتی است که از گفته‌ها و نوشته‌های دیگران به مرور زمان اندوخته است و مقصد از بیان آن در «همایش نکوداشت عطاملک جوینی»، عرضه نکته‌هایی است که در ارزش و فواید این نمونۀ فخیم نثر فارسی در دوره‌ای از ادوار تاریخی ایران با «رویکرد کل‌نگرانه» مطرح شده
نابر روایت علاء الدین عطا ملک جوینی (623- 681 ق.) ،منشی هلاگو خان و صاحب تاریخ جهانگشا، آن گاه که مغولان میمون دژ یا همایون دژ را در پایان ماه شوال 654 ق.به سقوط کشاندند، در شهرک رودبار که پیش از اسلام و بعد از اسلام تا پیش از اسماعیلیان ،مرکز ملوک دیلم بوده است، نه روز به جشن و سرور پرداختند. سپس قلعه مشهور الموت را که در شرق آبادی گازرخان واقع است، به محاصره در آوردند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید