اخبار

برتراندف آرتور ویلیام راسل در ۱۸ می ۱۸۷۲ در یک خانوادۀ سرشناس که شاخه‌ای از دوک‌های بدفورت بود، متولد شد. پدربزرگ پدری وی، لرد جان راسل مشهور بود که قانون اصلاحات سال ۱۸۳۲ را معرفی کرد که این اولین گام به‌سوی دموکرات شدن پارلمان بود.

بیشتر مردم احتمالا بااین گفته موافقند که روزگارما گرچه ازحیث دانش از همه روزگاران گذشته بمراتب بالاتر است، اما در این مدت هیچ گونه افزایشی در فرزانگی برابر پیشرفت دانش وجود نداشته است. منتها همینکه بخواهیم «فرزانگی» را تعریف کنیم و وسایل فزونی و پیشبرد آن را بسنجیم، موافقت به پایان می رسد. من می خواهم نخست بپرسم فرزانگی چیست و سپس سوال کنم که برای یاد دادن چه می شود کرد.

برتراند راسل مسلما در فرآیندی که فرد در مسیر تربیت طی می کند ، مقدمات ورود او به اجتماع فراهم می شود. نحوه تربیت فرد نقش مهمی در بنا و پویایی یا نابودی جامعه خواهد داشت. به عبارت دیگر ، نوع تربیت افراد تضمین یا عدم تضمین بقای جامعه بشری را رقم خواهد زد. از همین روست که راسل تربیت را کلید جامعه و جهان نو می داند.

برتراند آرتورویلیام راسل (زادهٔ ۱۸ می ۱۸۷۲ – درگذشتهٔ ۲ فوریه ۱۹۷۰). ریاضیدان، منطق‌دان و فیلسوف بریتانیایی بود که آثارش در مورد تحلیل منطقی، فسلفه در قرن بیستم را تحت تاثیر قرار داد. برتراند راسل که موفق به کسب جایزهٔ نوبل نیز شد، در گفتاری کوتاه با عنوان « چگونه از عقاید احمقانه بپرهیزیم؟»، به روشنی به آسیب شناسی آفات تعصب، جزم و جمود، پیشداوری و …. در باورهای آدمی می پردازد.

برتراند راسل معتقد است که در بحث از بداهت بهتر ایت از باورهای بدیهی سخن گفت نه قضایای بدیهی. زیرا بداهت را فقط از طریق مراجعه به فاعل شناسایی خاص یا رجوع به برخی وضعیت­های روانی و ذهنی می­توان تعریف کرد. معرفتی بدیهی است که از راه حواس حاصل آمده باشد و این معرفت تا لحظه احساس بدیهی نیست, پس این ماهیت قضیه نیست که آن را بدیهی می­کند و چرا که این قضیه قبل از احساس همان قضیه بعد از احساس است. پس بداهت واقعی صفتی است که به فاعل آگاهی خاص در لحظه­های خاص مرتبط است