اخبار

در سال ۱۲۰۰ ه.ق که آقامحمدخان قاجار تهران را به پای تختی برگزید، این شهر از نظر صنعت و تجارت اهمیت چندانی نداشت و مدتها طول کشید تا از نظر فرهنگی نیز بر شهرهای دیگر برتری بیابد. این شهر حتی از نظر ابنیه نیز توجه کسی را برنمی انگیخت، چنانکه جیمز بیلی فریزر که در سال ۱۸۳۸ م تهران را دیده، میگوید هیچ بنای عمومی، جز مدرسه و مسجد، در این شهر نیست و داخل شهر خرابه بسیار است.

حاج حسین پیرمردی است لاغراندام و خمیده با موهای تقریبا بلند سفید كه از زیر كلاه گرد بافتنی مشكی‌اش بیرون زده است. جلیقه مشكی قدیمی‌اش همخوانی‌ای با پیراهن چهارخانه‌اش ندارد، چشم‌های رنگی‌اش گودافتاده و ابروهای پرپشتش تاثیری بر چهره مهربانش نداشته. دست‌هایش می‌لرزد و برای همین روی پایش آنها را در هم گره كرده است. «همه‌چیز این شهر فرق كرده است از كوچه و خیابانش تا همین بازار بزرگ. تهران ١٢ دروازه داشت كه حالا تنها دروازه شمیران، دولاب و خراسان باقی مانده‌اند.