اخبار

دبا: انتشار جلد جدیدی از فهرستوارۀ کتاب های فارسی، انگیزه ای خجسته بود تا ریاست مرکز جناب آقای بجنوردی و تنی چند از اعضاء مرکز دائرةالمعارف به ویژه دست اندر کاران کتابخانه و اعضاء بخش فهرستواره گرد هم فراهم آیند.

پس به‌طور کلی تولد او [سید جمال] رابطه‌ای با افغانستان ندارد. یعنی او در «کنر» به دنیا نیامده و با پدر خود به «کابل» منتقل نشده و دوست محمدخان شاهزاده افغان آنان را تبعید نکرده و عموزاده‌های سید بر هیچ بخشی از افغانستان حاکمیت نداشته‌اند، و خود افغانها چیزی از او نمی‌دانند چه رسد به اینکه به خاطر نسبت با سیدعلی محدث ترمذی، در قلوب آنان مقام و منزلتی یافته باشد!

چهلمین روز درگذشت استاد احمد منزوی، بهانه‌ای شد که یادداشت کوتاهی درباره علامه بزرگوار، آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی(ره) و دو فرزندش داشته باشیم که در تنظیم و نشر دایرة‌المعارف ۲۶جلدی «الذریعه الی تصانیف الشیعه» و «طبقات اعلام الشیعه» و کتاب گرانسنگ «مصفی المقال فی مصنفی علم ‌الرجال» و چندین اثر ماندگار دیگر، پدر خود را یاری داده‌اند.

به مناسبت چهلمین روز درگذشت استاد احمد منزوی تعبیر زیبای فوق را استاد ایرج افشار در مقدمه کتاب دانش و فرزانگی، سیری در زندگی و آثار استاد احمد منزوی که به همت آقای علی رفیعی علامرودشتی همکار عزیزمان که اینک در بستر بیماری افتاده است و آرزوی شفای عاجل و کامل برایش داریم و مقدمه عالمانه دیگر همکار دانشمندمان آقای علی بهرامیان به زیبایی آورده است. همین کتاب دستمایه‌ای شد تا با بهره‌گیری از مطالب آن این چند سطر را بیاد استاد قلمی کنم...

آنچه در ادامه می آید خاطراتی از اکبر ثبوت به یاد استاد احمد منزوی است که در مراسم چهلمین روز درگذشت آن استاد فقید بیان شد. هفتاد سال با احمد منزوی خویشاوند بودم و بیش از 40 سال از خدمات علمی ایشان استفاده کردم و در کنار ایشان به کارهای علمی پرداختم. شش سال نیز با ایشان در مرکز تحقیقات فارسی پاکستان همکار بودم.

در عرصة کتاب‌شناسی و نسخه‌شناسی کمتر کسی است که با نام و آثار زنده‌یاد استاد احمد منزوی آشنا نباشد. استاد در سال ۱۳۰۲ در سامره به دنیا آمد. مقدمات علوم را نزد پدر بزرگوارش، مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی (صاحب الذّریعه الی تصانیف الشّیعه) فراگرفت. در دوازده سالگی همراه پدر به نجف اشرف سفر کرد و در بیست سالگی همراه پدر به ایران بازگشت و پس از اخذ دیپلم از دارالفنون، به دانشکدة معقول و منقول راه یافت. در سال ۱۳۲۷ به استخدام آموزش و پرورش بندرانزلی درآمد و در سال ۱۳۲۹ به تهران منتقل شد و به تدریس پرداخت و سرانجام در سال ۱۳۵۶ سبک‌دوش (بازنشسته) شد.