اخبار

منصوره اتحادیه نظام مافی گفت: بعد از درگذشت صبار فرمانفرماییان که آخرین فرزند پسر فرمانفرما بود، دو صندوق در زیرزمین خانه او پیدا شد که شاید او آنها را اصلاً یادش نبود. هر چند برخی از آنها پوسیده شده بود. خانواده اسناد را در اختیارم گذاشتند تا آنها را مطالعه کنم.

منصوره اتحادیه، پیشکسوت تاریخ‌نگاری ایران گفت: سندها از اوضاع سیاسی، اجتماعی و باور مردم حکایت دارند. حتی نامه‌نگاری بین دو خانم نیز خیلی اهمیت دارد.

نشست بررسی کارنامه تاریخ‌نگاری منصوره اتحادیه به همت گروه تاریخ و باستان‌شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی با همکاری انجمن ایرانی تاریخ، در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود.

جنگ، آشنایی با فرهنگ و تمدن فرانسه به واسطه یادگیری زبان و رشد یافتن در خانواده فرمانفرماییان، نخستین مواجهه منصوره اتحادیه با تاریخ را رقم زد و بعد كه به دانشگاه رفت و بعدتر كه نشر تاریخ را راه انداخت، دیگر با تاریخ گره خورده بود.

منصوره اتحادیه، تاریخ‌نگار، سندپژوه و مدیر نشر تاریخ ایران در برنامه «گفت‌وگویی پیرامون خاطره‌نگاری زنان» در باشگاه اندیشه سخنرانی خواهد کرد.

نشست «فضا و حافظه جمعی (مطالعه موردی: خانه اتحادیه» همراه بزرگداشت منصوره اتحادیه (نظام مافی) برگزار می‌شود.

مجموعه دو جلدی «نقش تجار در توسعه شهر تهران» اثر منصوره اتحادیه توسط نشر تاریخ ایران منتشر شد. این پژوهش بر اساس اسناد بجای مانده از تجارتخانه اتحادیه شکل گرفته است.

منصوره اتحادیه، استاد اسبق دانشگاه تهران، مورخ و ناشر معتقد است: متاسفانه تاریخ‌نگاران و پژوهشگران ما کمتر سراغ تاریخ‌نگاری نو می‌روند، شیوه تاریخ‌نگاری که خیلی حرف‌ها و بحث‌های جدیدی را مطرح می‌کند، امروز در غرب تاریخ‌نگاری جدید دنبال این است که اگر صحبت از زنان است؛ منظور کدام زنان است؟ زن روستایی، زن اقلیت‌های مذهبی، زن پیر یا جوان و...

به اعتقاد منصوره اتحادیه؛ در دوران مشروطه هدف مردم از این حرکت اجرای عدالت بود. آنها می‌خواستند قانون اجرا شود و ظلم از جامعه رخت بر ببندد. آن زمان دادگاهی جهت احقاق حق مردم وجود نداشت. به همین روی مردم مدام در مضیقه قرار داشتند و در محاکم بر اساس قانون معینی عمل نمی‌شد لذا اولین تقاضای آنها تاسیس عدالت‌خانه بود.

تاریخ زن را باید مبحث جدیدی در تاریخ‌نگاری ایران محسوب کرد. زنان نیمی از جامعه را تشکیل می دهند، نیمه ای که در گذشته به آن توجه نمی شد. مردانی که تاریخ می نوشتند، به آسانی از کنار زنان می گذشتند و آنان را از تاریخ بشریت حذف می کردند.