اخبار

در میان خیل شاعران گذشتۀ پارسی زبان، به کمتر شاعری بر می خوریم که دست از جان بشوید و در مقابل پادشاهان و قدرتمندان – چه آشکارا و چه به زبان حکایت و رمز – حرف حق را بگوید و بلندی همت را در مقابل خوان پر نعمت آنان دو تا و دو تو نکند، در این میان بعضی از عارفان، با تکیه بر قدرت لایزالی یگانه معشوق ازلی، چه از زبان خود یا با گفتار طبقات پایین جامعه و یا از قول دیوانگان عاقل، تازیانۀ انتقاد را بر گردۀ این قدرتمندان می کوبند، شعر اینگونه شاعران است که می تواند لقب «تازیانۀ سلوک» بگیرد.