اخبار

به مناسبت انتشار کتاب «عروض و قافیۀ عربی» نوشتۀ علی‌اصغر قهرمانی مقبل که از سوی نشر نی منتشر شده است، نهصد و هجدهمین شب از شب‌های بخارا به مبحث عروض ایرانی و نقد و بررسی این کتاب اختصاص یافته است.

نهصدودپانزدهمین شب از سلسلۀ شب‌های مجلّۀ بخارا با هم‌کاری مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی و مؤسّسۀ مطالعات اسماعیلی لندن، به «دانشنامۀ اسلامیکا» اختصاص یافت که عصر یک‌شنبه، دوم آذر در تالار امیرالمؤمنینِ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.

نهصدودپانزدهمین شب از سلسلۀ شب‌های مجلّۀ بخارا با هم‌کاری مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی و مؤسّسۀ مطالعات اسماعیلی لندن، به «دانشنامۀ اسلامیکا» اختصاص یافت که عصر یک‌شنبه، دوم آذر در تالار امیرالمؤمنینِ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.

نهصدودهمین شب از سلسلۀ شب‌های مجلّۀ بخارا با هم‌کاری مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی و مؤسّسۀ مطالعات اسماعیلی لندن، به «دانشنامۀ اسلامیکا» اختصاص یافته است که یک‌شنبه، دوم آذر ١۴٠۴، ساعت سۀ بعدازظهر در مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزار می‌شود.

روزبه زرین‌کوب گفت: برای استاد عبدالحسین زرین‌کوب ، ایران یاد مدام بود. او چه در تاریخ، چه در ادب فارسی و چه در تصوف و عرفان، همیشه با یاد ایران زیست و هیچ‌گاه از تامل در گذشته، اکنون و آینده این سرزمین غافل نماند.

مجله بخارا شب عبدالحسین زرین‌کوب را با یادی از قمر آریان در دانشگاه تهران برگزار می‌کند.

نهصد و سومین شب از شب‌های بخارا به محلۀ تاریخی سنگلج تهران اختصاص یافت. این نشست با موضوع «سنگلج؛ میراث تاریخی و فرهنگی تهران» در خانه شهر (ساختمان بلدیه) برگزار می‌شود.

محمد بهشتی گفت: قنات شهادت می‌دهد که رکن رکین تمدن ایرانی آب نیست؛ بلکه تشنگی است و این تشنگی معادل عاشقی است. آب در سرزمین ما در مقام معشوق قرار دارد و دلبری زیاد می‌کند برای همین است که تمدن ایرانی مبتنی بر تشنگی است. این تشنگی؛ قنات، باغ ایرانی و تمدن ایرانی را پدید می‌آورد. اگرچه آب در سرزمین ما کم است اما خیال آب عظمت دارد.

به مناسبت انتشار کتاب «پویایی فرهنگی آب در تمدن ایرانی» نوشته مجید لباف خانیکی که از سوی نشر نگارستان اندیشه منتشر شده است، نهصدمین شب از شب‌های بخارا به قنات و کاریز در ایران اختصاص یافته است.

مقصود فراستخواه گفت: دانشگاه ایرانی نه بخشی از بروکراسی دولت است و نه دکان بازار؛ میدانی اجتماعی است که باید در آن سرمایه‌ها تولید و پیوندهای دانش و جامعه تقویت شود. اگرچه سوانح سیاست و اقتصاد نفس دانشگاه را تنگ می‌کند، اما عاملیت دانشگاهیان و دانشجویان، تبار تاریخی نهادهای دانشی و اعتماد اجتماعی می‌تواند روزن امیدباشد. طرح ناتمام ایران، به دانشگاه زنده و روزآمد نیاز دارد.