اخبار

افسانه هفتواد و کرم خوش‌یمن او، پلی میان اسطوره و تاریخ بم و کرمان است؛ روایت کهن و جذابی که می‌تواند هم میراث فرهنگی را زنده کند و هم جاذبه‌ای تازه برای گردشگری شهر بسازد.

چنان‌که متونِ ادبی فارسی و پژوهش‌های شاهنامه‌شناسان نشان می‌دهند، نامِ «کوروش» آن‌گونه که امروز انتظار می‌رود، در شاهنامه به ‌صورتِ صریح و مستقل حضور ندارد یا جایگاهِ برجسته‌ای نیافته است. فهمِ این پدیده برای مطالعاتِ تاریخی - ادبی حائز اهمیت است، چراکه نشان‌دهنده چگونگیِ شکل‌گیریِ حافظه تاریخی، عواملِ برجسته‌سازی یا حذف شخصیت‌ها و تعامل میان اسطوره و تاریخ در متن‌های حماسی است.

محمد رسولی شاهنامه پژوه و تاریخدان: شهرها و مناطق جغرافیایی متعددی در شاهنامه وجود دارد که می تواند آغازگر مطالعات باستان شناختی باشد.

در حاشیه سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب دوشنبه، نشست مشترک ادبی ایران و تاجیکستان با حضور استادان و ادیبان دو کشور برگزار شد. در این برنامه پنج سخنران از دو کشور به ارائه موضوعات ادبی پرداختند.

یک شاهنامه‌شناس و حقوقدان با تأکید بر لزوم پژوهش در مفاهیم حقوقی شاهنامه بیان داشت: حقوق عمومی در ایران پیش از باستان وجود داشته و بسیاری از اصول آن در شاهنامه فردوسی مطرح شده است.

در میان آثار منظوم ادب فارسی، شاهنامه جزو نمونه‌های معدودی‌است که پیش از آن که به ستایش پیامبر اسلام بپردازد، به تفصیل از مراتب آفرینش یا موضوع جهان‌شناسی سخن رانده است. بنابر جهان‌شناسی شاهنامه به کمک توانش‌هایی که خداوند به آدمی داده است، چون خرد و جان و گمان و چشم، نمی‌توان خداوند را دریافت...

رسولی گفت: شاهنامه نشان می‌دهد که در گذشته، فرمول و شگردی برای تولید آب وجود داشته که بعدها در مسیر نابودی تمدن‌ها از میان رفته است، اما با دانش پیشرفته می‌توان دوباره بدان دست یافت.

به تازگی و به کوشش یکی از دل‌بستگان به شعر و ادب فارسی و منظومۀ جاودانی شاهنامه، کتابی با نام: «بازتاب های ادبی، آیینی و فرهنگی مزدیسنایی بر شاهنامۀ فردوسی» بر پیشخوان و پیش خان کتابفروشی های ایران و در دسترس دوستداران شاهنامه جای گرفته که کوشش کرده سخنی نو بیاورد که سخن نو را شیرینی دگری است.

نخستین شاهان شاهنامه به اصطلاح culture heroes هستند، یعنی بنای تمدن و فرهنگ را بنا بر تصور آنها نهاده‌اند. یکی از اینان هوشنگ است که پوشش و جامه از اوست

محمدجعفر محمدزاده، استاد دانشگاه تهران، گفت: شاهنامه گرچه کتابی ایرانی و حامل هویت و فرهنگ ایرانیان است ولی ‌کتابی با محتوای جهانی و انسانی است و بینش توحیدی ایرانیان در آن آشکارا نمود دارد.