اخبار

جیمز موریه، دیپلمات و نویسنده انگلیسی در جلد دوم کتاب خود با عنوان «سفرنامه جیمز موریه» می‌نویسد: «در تاریخ بیستم فوریه، پس از دیدن جزیره قشم، به نزدیکی دو جزیره موسوم به تنب بزرگ و کوچک رسیدیم که نام فارسی آنها «گنبد» است.

پدرو تیشیرا در سفرنامه‌اش با اشاره به خیل عظیم زائرانی که از سراسر جهان به کربلا می‌آمدند از ساقیانی یاد کرده که به استقبال آنها می‌رفتند و به یاد امام حسین(ع) و یارانش که در حین تشنگی در این سرزمین به شهادت رسیدند، با مشک‌های چرمی و کاسه‌های مسین زیبا، آن‌ها را سیراب می‌کردند.

سفرنامه‌نویسان خارجی توصیفات جالبی را درباره مراسم عید قربان در ایران نگاشته‌اند. روایت مستشرقان و گردشگران خارجی از مراسم نحر کردن شتر و قربانی کردن شاه در برابر انبوه جمعیت با جزییات فراوان ثبت شده است.

سفرنامه‌نویسی در چند قرن اخیر از منابع مهم در شناسایی تاریخ و فرهنگ ملل بوده است. سفرنامه‌ها از منابع مهم تاریخی به‌شمار می‌روند، هم به لحاظ شرح مطالب و اطلاعات دست‌اول از وقایع و رویدادها، و هم برخورداری از موضوعات مردم‌شناسانه، جامعه‌شناسانه، اقتصادی، جغرافیایی و طبیعت‌شناسانه. امتیاز آنها بر کتاب‌های تاریخ پرداختن به جوانبی است جز سیاست و روابط سیاسی و نظامی صرف و خشک، و به همین سبب، در عین ارائه اطلاعات بسیار مفید و اختصاصی، سرگرم‌کننده‌اند و ما را از چیزهایی باخبر می‌کنند که دیگر وجود ندارند یا تغییر شکل داده‌اند.

«شش ماه در ایران» سفرنامه ادوارد استاک با ترجمه شهلا طهماسبی از سوی انتشارات ققنوس منتشر شد. وی در سفر ماموریتی دولتی نداشته و تا حدودی به دور از جانبداری و تعصب خاص این سفرنامه را نوشته است.

از دیرباز در ایران، برای سرگرمی، انواع معرکه‌‌ها برگزار می‌‌شده که هریک آدابی داشته است. در این مقاله، ضمن اشاره به معرکه‌‌های نمایشی و بازی و کلامی و انواع هریک، نوع و شیوۀ آن را ازمنظر شرق‌شناسان و سفرنامه‌نگاران بررسی می‌‌کنیم.