اخبار

«من نه جوانم نه جویای نام. اگر می‌دانید با گفتن این جمله‌ها کسی تشویق می‌شود که آثار خانوادگی‌اش را به موزه‌ها هدیه و وقف کند، این‌ها را منتشر کنید». این نخستین واکنش یک «داوطلب» کهنسال است؛ کسی که گنجینه خانوادگی‌اش را از خانه درآورده تا همگان از آن بهره ببرند و دیگر در انحصار یک نفر نباشد. «ایران دست‌غیب بهشتی» بانوی نیکوکار ٩٢ ساله‌ای است که ٤ سال پیش در هشتاد و هشتمین سال زندگی، بخشی عمده از آثار هنری خانوادگی‌اش را به کتابخانه و موزه ملی ملک اهدا و وقف کرده است؛ موزه‌ای که به تعبیر خودش «امن و مناسب» است و بر اساس یک سنت دیرینه ایرانی- اسلامی یعنی «وقف» فعالیت می‌کند.